هنگام انتقام

مرتضی کاردر _ روزنامه‌نگار

حکایت رفتار جانبدارانه صدا و سیما در مواجهه با رجال سیاسی حکایت دیروز و امروز نیست. به راحتی می‌شود نمونه‌رفتارهای جانبدارانه را  از گذشته تا امروز برشمرد، از دادگاه اتهام به قتل جلال‌الدین فارسی و دادگاه فاضل خداداد و مرتضی رفیق‌دوست تا دادگاه غلامحسین کرباسچی و کنفرانس برلین و.... محمدعلی نجفی. 30-20 سال گذشته را که مرور می‌کنیم، می‌بینیم هر بار که خطا از کسی سر زده که صدا و سیما او را خودی می‌دانسته با دیده خطاپوش به ماجرا نگریسته و تلاش کرده تا آنجا که ممکن است با اطلاع‌رسانی حداقلی، شمار کمتری از مخاطبان خود را از اتفاق باخبر کند، اما هنگامی که پای کسی در میان بوده که غیرخودی محسوب می‌شده، همه ابزارها و امکانات صدا و سیما، برای پوشش کامل خبری ماجرا به میدان آمده‌اند تا خطای حریف در چشم مخاطب بزرگ جلوه کند و خدای ناکرده کسی نباشد که از ماجرا بی‌خبر بماند. 

حکایت رفتار جانبدارانه صدا و سیما حکایت دیروز و امروز نیست. بررسی رفتار صدا و سیما در دو، سه دهه گذشته نشان می‌دهد  که برای از میدان به در کردن رقیب از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کند، گاهی چشم بر قانون و اخلاق می‌بندد، روایت دیگر ماجرا را نمی‌شنود و به متهمان فرصت دفاع نمی‌دهد و... . رفتار صدا و سیما در مواجهه با حریف گاهی آن‌قدر یک‌طرفه می شود که بوی ذوق‌زدگی از آن به مشام می‌رسد؛ ذوق‌زدگی از اینکه که 
«ای جان، پای حریف لغزیده و از اسب افتاده است. حالا فرصت انتقام فرارسیده است.»  

به عنوان نمونه، حادثه پیش‌آمده برای آقای محمدعلی نجفی را مرور کنیم. خبرنگار صدا و سیما از لحظه اول در محل حادثه حاضر است و ماجرا را با همه جزئیات پوشش می‌دهد. خبرنگار پیش چشم دوربین می‌آید و آلت قتاله را در دست می‌گیرد و فشنگ‌ها را خالی می‌کند و می‌شمارد که...؟ که مخاطبان بدانند در هر کلت چند فشنگ جا می‌گیرد؟ که مطمئن شوند آقای نجفی خودش قتل را انجام داده؟ که خبرنگار صدا و سیما ثابت کند که این بار، فقط این بار به رسالت خود به عنوان خبرنگار عمل کرده؟ که....؟ حتی مأموران نیروی انتظامی نیز یادش می‌رود که آلت قتاله باید تا پایان بررسی‌ها ضبط شود و محفوظ بماند نه اینکه هنوز ساعتی از ماجرا نگذشته دست به دست شود. 
حکایت وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که دیگر نهادهای حاکمیتی نیز به کمک می‌آیند تا چیزی از جزئیات و اطلاعات طبقه‌بندی شده و اخبار پشت پرده از قلم نیفتد. هنگام انتقام که می‌شود قانون و عدالت و اخلاق فراموش می‌شود و مهم‌ترین مسئله می‌شود به خاک مالیدن بینی حریف.