• جمعه 14 اردیبهشت 1403
  • الْجُمْعَة 24 شوال 1445
  • 2024 May 03
یکشنبه 23 تیر 1398
کد مطلب : 65823
+
-

استقلال و اعتیاد به ریسک

ظاهرا دوران همکاری استقلال با آیاندا پاتوسی به پایان رسیده و حالا مدیران باشگاه از تصمیم‌شان در این مورد دفاع می‌کنند. امیرحسین فتحی به وضوح گفته پاتوسی را قربانی حل مسئله پروپئیچ کردند. این یعنی باشگاه با محدودیت منابع ارزی مواجه بود و تصمیم گرفت به جای هزینه‌کردن چیزی حدود 500هزار دلار برای تمدید قرارداد با پاتوسی، این مبلغ را صرف تسویه‌حساب با پروپئیچ کند و جلوی کسر امتیاز و محرومیت‌های بعدی را بگیرد. در نگاه اول این ادعا منطقی است اما مشروط به اینکه استقلال بازیکن خارجی جدیدی جذب نکرده باشد. درست در همین شرایط اما آبی‌ها مهاجمی به نام شیخ دیاباته را به فهرست‌شان افزوده‌اند که اگرچه رقم قراردادش اعلام نشده، اما بعید است برای آنها خیلی ارزان‌تر از پاتوسی درآمده باشد. دیاباته کارنامه بدی ندارد، اما نکته اینجاست که وقتی یک بازیکن به عضویت تیمی جدید در می‌آید (مخصوصا اگر بازیکن خارجی باشد) تضمینی وجود ندارد که در کمترین زمان به هماهنگی مطلوب برسد و بتواند همه ارزش‌های فنی‌اش را نشان بدهد. به هر حال در فوتبال زیاد پیش می‌آید که حتی پیوند یک بازیکن خوب به یک باشگاه خوب جواب ندهد؛ مثل کوتینیو که کمتر کسی باور می‌کرد چنین سرنوشت کابوس‌واری در بارسلونا پیدا کند. داستان دیاباته هم همین است. پاتوسی اما در استقلال جواب داده بود و می‌شد مطمئن بود در فصل جدید هم همان بازدهی را داشته باشد. در نهایت استقلالی‌ها در تصمیمی عجیب بر آن شدند که باقی‌مانده دلارهایشان را به جای حفظ پاتوسی، صرف جذب دیاباته کنند.
به‌طور کلی به‌نظر می‌رسد مجموعه باشگاه استقلال به «ریسک‌کردن» اعتیاد پیدا کرده است. آنها بازیکنانی را که در ترکیب این تیم جواب داده‌‎اند رها می‌کنند و سراغ هندوانه‌های دربسته می‌روند. مثلا به جای تلاش برای حفظ جباروف، نیومایر را می‌گیرند و به جای تمرکز روی نگه داشتن تیام، 10مهاجم آفریقایی جدید تست می‌کنند تا شاید یکی از آنها شبیه تیام از آب در بیاید. در استقلال این سال‌ها، خانه از سقف ساخته شده؛ یعنی به جای حفظ داشته‌های کلیدی، ابتدا رؤیای جذب بازیکنان جدید در اولویت قرار گرفته که تازه آن هم معمولا به شکل ناقصی انجام شده است. همین حالا خریدهای لیگ برتری استقلال مثل ریگی، بلبلی، دشتی و... اگرچه بازیکنان خوب و کاملا قابل احترامی هستند، اما طبعا بدون نظر استراماچونی جذب شده‌اند. آیا این رویکرد فایده‌ای خواهد داشت؟

این خبر را به اشتراک بگذارید