وقتی کشتی همه را غافلگیر کرد
کسی یادش هست سالن اصلی ورزشگاه آزادی (معروف به 12هزار نفری) آخرین بار چند سال پیش برای یک مسابقه کشتی داخلی پر از تماشاگر شده؟ آنقدر پر که جایی برای نشستن حتی روی پله‌ها نباشد؟
غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی، وسط مسابقه‌های انتخابی تیم ملی، درحالی‌که آشکارا از حضور آن همه تماشاگر به وجد آمده بود، جلوی دوربین تلویزیون ایستاد و گفت خوشحال است که تماشاگران با کشتی آشتی کرده‌اند. خوشحالی او قابل فهم است اما آیا واقعا تماشاگران با کشتی قهر کرده بودند؟
اگر از 90-80 درصد تماشاگرانی که جمعه به سالن آزادی آمده بودند، دلیل آمدن‌شان را می‌پرسیدی، احتمالا جوابشان یک کلمه بود: حسن یزدانی!
اغلب آنها- چه مازندرانی‌ها که بی‌شمار بودند و چه دیگرانی که از تهران و دیگر شهرها آمده بودند- می‌خواستند مبارزه بهترین کشتی‌گیر آزادکار یک دهه اخیر ایران را ببینند. هادی عامل گزارشگر تلویزیون و غلام پیرایرانی، گزارشگر رادیو هم این را می‌دانستند، به همین‌خاطر مدام به بیننده‌ها و شنونده‌ها توضیح می‌دادند که چند مبارزه دیگر مانده و چقدر باید منتظر بمانند تا یزدانی روی تشک بیاید.یزدانی یک نابغه است. نه به‌خاطر طلای المپیکش یا طلا و نقره و برنز‌ی که در 3 دوره مسابقه‌های جهانی گرفته. او چشم‌نواز کشتی می‌گیرد، هجوم می‌برد و پا پس نمی‌کشد. فن می‌زند، پشت هم امتیاز می‌گیرد و چون با محافظه‌کاری میانه‌ای ندارد، گاهی هم گیر می‌افتد و امتیاز می‌دهد، اما با وجود شکست‌های انگشت‌شمارش که اغلب به‌خاطر بی‌احتیاطی بوده، به فلسفه کشتی زیبا وفادار مانده است.فقط همین‌ها نیست. مودب است و با وجود مدال‌هایی که گرفته، تاکنون جنجالی به پا نکرده، منت نگذاشته، کاسبکارانه یقه این مدیر و آن مدیر را نگرفته، به کسی فخر نفروخته و تقریبا همان پسر محجوبی است که 4سال پیش وقتی برای نخستین‌بار به مسابقه‌های جهانی رفت، با مبارزه‌های جذابش، قلب همه را تسخیر کرد اگرچه فینال را به حریفی از روسیه باخت.
یلان جویبار
حریف حسن یزدانی در مبارزه انتخابی وزن 86کیلوگرم، همشهری‌اش کامران قاسمپور بود. روی تشک که آمدند دلیل حضور آن همه تماشاگر در سالن آزادی معلوم شد. چند هزار آدم عاشق، از صدها کیلومتر دورتر خودشان را به تهران رسانده بودند که همین 6دقیقه مبارزه را ببینند و برگردند شهرشان.مبارزه را یزدانی 6به 3برد، اگرچه به آب و آتش نزد اما پیروزی‌اش راحت هم به‌دست نیامد. یک‌بار دست قاسمپور به مچ پای چپش رسید و خاکش کرد. بعد از مبارزه هم مثل همیشه، فروتنانه حریف را در آغوش گرفت و دلداری‌اش داد.این دو ستاره جویباری احتمالا در آینده باز به هم خواهند رسید مگر آنکه یکی‌شان تغییر وزن بدهد.
هدیه به رضا یزدانی
بهترین توصیف برای انتخابی وزن 97کیلوگرم این است که کادر فنی راه رسیدن به دوبنده تیم ملی را برای رضا یزدانی هموار کرد. در این وزن 4 کشتی‌گیر حضور داشتند که با تصمیم کادر فنی قرار بود برنده گودرزی و شعبانی به مصاف طالبی زرین‌کمر برود و برنده این کشتی هم در فینال با رضا یزدانی کشتی بگیرد؛ لطفی ویژه به یزدانی پا به سن گذاشته که باید در مسابقات جهانی برای اینکه به مدال برسد، 5 دور کشتی بگیرد. یزدانی آخرین بار در مسابقات جهانی 2013مدال کسب کرده است. در 2014تاشکند نتوانست روی سکو برود. در مسابقات 2015، 2017و 2018هم به دوبنده تیم ملی نرسید.
وداع قهرمان
در 65کیلوگرم امیرمحمد یزدانی با یک شکست در مقابل بیابانی قهرمان شد و در 74کیلوگرم رضا افضلی به‌عنوان قهرمانی رسید. در 125کیلوگرم رقابت بین پرویز هادی، یدالله محبی و کمیل قاسمی دوره‌ای برگزار شد. هادی هر دو حریف را برد و قهرمان شد. کمیل قاسمی پس از پایان کشتی با پرویز هادی با بوسیدن تشک از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. هادی رقیب دیرینه کمیل قاسمی در حرکتی جوانمردانه قاسمی را روی شانه‌هایش گذاشت و دور تشک چرخید. کمیل قاسمی یک نقره و برنز المپیک و یک نقره جهانی در کارنامه دارد.
انتخابی بود یا نبود؟
مبارزه‌های انتخابی در 5وزن کشتی آزاد که تمام شد، غلامرضا محمدی مصاحبه کرد و گفت اینگونه نیست که هر کسی برنده شده باشد، به دوبنده تیم ملی برسد! کسی هم از او نپرسید که اگر قرار بود مربیان تیم ملی پشت درهای بسته تصمیم بگیرند، چه نیازی بود به مبارزه انتخابی؟ داستان این 5وزن چه تفاوتی دارد با 5وزنی که لازم ندیدید مسابقه انتخابی داشته باشند؟
سالن زیبا، پخش تلویزیونی زشت
فدراسیون کشتی برای بالا رفتن کیفیت تصویری مسابقات سنگ تمام گذاشته بود. به قول هادی عامل نورپردازی در حد المپیک. صدا و سیما اما ماجرا را جدی نگرفته بود. نزدیک به یک ساعت از مسابقات گذشته بود که تازه پخش زنده آن از شبکه ورزش شروع شد. کارگردانی هم مثل همیشه افتضاح بود. خیلی از امتیازهایی که رد و بدل شد را ندیدیم چون کارگردان ناگهان تصمیم می‌گرفت که قیافه یکی از مربیان کنار تشک را نشان بدهد!
