بیاییم کیروش و ویلموتس را با هم مقایسه نکنیم
محمد شهرابی| از قبل از بازی ایران و کرهجنوبی به خوبی مشخص بود که موافقان و مخالفان کیروش خودشان را آماده کردهاند تا با توجه به شرایط بازی علیه طرف مقابل موضع بگیرند و به نوعی با مخالفان خود تسویهحساب کنند. این در حالی است که واقعا مقایسهکردن تیم ملی با مربیگری کیروش و ویلموتس یک کار بیهوده و انرژیبر است. احتمالا موافقان و مخالفان دو طرف در آینده این کار را زیاد انجام خواهند داد ولی وقت خودشان و تیم ملی را میگیرند. شرایط هر مربی با مربی دیگر فرق دارد و اگر قصد داریم به تیم ملی کمک کنیم، باید فقط به آینده نگاه کنیم و بس. گذشته هر چه بوده، دیگر تمامشده و انتقاد از کادر فنی قبلی نهتنها چیزی را درست نمیکند که ممکن است جوی بدتر از گذشته بهوجود آورد و دوباره عدهای را رودرروی یکدیگر و تیم ملی قرار دهد.
تعریفهای محمد سیانکی، گزارشگر بازی و محمدحسین میثاقی، مجری شبکه3 بهویژه میثاقی از نوع بازی تیم ملی مقابل کرهجنوبی، کمی مصنوعی و لوس بهنظر میرسید. آدم احساس میکرد چون کیروش با عادل فردوسیپور رابطه خوبی داشته، تلاش میکنند به سرمربی سابق تیم ملی بتازند که فردوسیپور را زیر سؤال ببرند و چه بسا دل مدیرشان را نیز بهدست بیاورند.
شاید این نوع نگاه و قضاوت درباره جهتگیریهای مجری و گزارشگر تلویزیون کمی سختگیرانه و بدبینانه باشد اما اتفاقاتی که در این چندماه اخیر در تلویزیون افتاده و افراط این دو زیر سؤالبردن گذشته و مدل برخوردشان با موضوعی که نیاز به تجزیه و تحلیل منطقی و کارشناسانه دارد، هر کسی را به سمت این نگاه سوق میدهد.
میثاقی و سیانکی طوری از شور و هیجان تماشاگران کرهای حرف میزدند که انگار آنها بار اولشان بود این طوری تیم ملی کشورشان را تشویق میکردند. کرهایها در اغلب بازیهای تیم ملی این کشور، ورزشگاه را پرمیکنند و همیشه هم با شور و هیجان تا لحظه آخر، تیم ملیشان را مورد تشویق و حمایت قرار میدهند. حضور کرهایها در ورزشگاه برای حمایت از تیم ملی کشورشان با تماشاگران ایرانی که در اغلب بازیهای تیم ملی به ورزشگاه نمیآیند، قابل مقایسه نیست.
داوری بازی ایران-کرهجنوبی عادلانه و کماشتباه بود ولی هم مجری و هم گزارشگر، بهویژه محمد سیانکی تلاش میکردند داور ژاپنی را به جانبداری از میزبان متهم کنند. گفتن اینکه «داور بدش نمیاد برای کره پنالتی بگیره» یکی از غیرمنصفانهترین جملاتی بود که در این بازی شنیده شد. اگر هم اشتباه کوچکی بود، سهوی بود و آنقدر تأثیرگذار و جهتدار نبود که بخواهیم به خاطرش داور را زیر سؤال ببریم. بعد از مدتها که تیم ملی با متانت بازی کرد و رفتار بازیکنان تیم ملی هم متشخصانه بود و تقریبا کسی بیرون و داخل زمین به داور یا تیم مقابل بیاحترامی نکرد، گزارشگر و مجری تلویزیون تلاش میکردند چیزی علیه داور بگویند.
تیم ملی همچنان مقابل کرهجنوبی شکستناپذیر باقی ماند و انصافا شجاعانه و خوب بازی کرد اما نمیتوان نادیده گرفت که کلاس بازی کرهجنوبی در این بازی هم مثل تمام بازیهای گذشته بالاتر از ایران بود ولو اینکه اختلاف سطح آنها در این بازی به حداقل رسیده بود و تیم ایران بیش از هر زمان دیگری مقابل این تیم موقعیت خلق کرد. با این حال نه میتوان برای کسی هورا کشید و نه کسی را زیر سؤال برد. انتظار میرود تیم ملی مثل هر تیم دیگری، ضعفهایش را برطرف کند و نقاط قوتش را افزایش دهد تا موفقیتهایش تداوم پیدا کند وگرنه دوباره نقطه سر خط.