فیلم تازه اسکورسیزی درباره باب دیلن در راه است
تندر رولینگ؛ برداشت جدید
آرش نهاوندی/مترجم
مارتین اسکورسیزی بار دیگر با مستند داستانی نمایش تندر رولینگ برگرفته از نامی که باب دیلن برای یکی از تورهای موسیقی مشهور و خاطرهانگیز خود برگزیده بود، مخاطبان سینما را غرق در شگفتی خواهد کرد. به نوشته هالیوود ریپورتر، این مستند توسط نتفلیکس در 12 ژوئن 2019 انتشار خواهد یافت و به طور محدود در تعدادی از سالنهای سینما نیز نمایش داده خواهد شد. نکتهای که اهمیت این مستند را آشکار میکند خود باب دیلن و شخصیت خاص اوست. باب دیلن یکی از پیچیدهترین و عجیبترین ستارگان موسیقی آمریکاست. او هم خواننده، آهنگساز ، ترانهسرا و شاعر است و هم نویسنده. او در سال 2016 برنده جایزه نوبل ادبیات شد که برای دریافت آن در محل آکادمی نوبل حضور نیافت و تلاشها جهت ترغیب وی برای دریافت جایزهاش نیز نتیجه نداد.
اسکورسیزی و دیلن
مارتین اسکورسیزی در طول سالهای فعالیت سینمایی خود مستندهای درخشانی در زمینه موسیقی و خوانندگان و گروههای مشهور موسیقی آمریکا و از جمله خود باب دیلن با نام مستند راهی به خانه نیست ساخته بود که موضوع تاثیر باب دیلن بر فرهنگ موسیقی آمریکایی قرن بیستم بود. اسکورسیزی در فیلم «راهی به خانه نیست»(2005) بیشتر روی دورهای از زندگی باب دیلن از زمان ورود او به نیویورک تا کنارهگیری موقت او از دنیای موسیقی به دلیل تصادف با موتورسیکلت در سال 1966 متمرکز بود. اسکورسیزی اما در فیلم جدید خود روی تور خودمانی باب دیلن در آمریکا و کانادا در سال 1975 موسوم به نمایش تندر رولینگ متمرکز است. این تصاویر را خود اسکورسیزی از 100 ساعت تصویر آرشیوی از سال 1975 برگزیده است. البته تمام فیلم با استناد صرف به مستندات و مصاحبه با افراد مشهور ساخته نشده است، بلکه تمام این تصاویر و مصاحبهها بهصورت کاملا محتاطانه در قالب راوی و داستانی ارائه شده است. در واقع اسکورسیزی در مستند خود توانسته است همان روح و فضای سال 1975 را بازتاب دهد. در این فیلم تصاویر زیادی از گفت و گو با بابدیلن، جانی میشل، جون بائز، میک رانسون، بت میدلر، راجر مکگین، ایمولو هریس و آلن گینسبرگ که از جمله هنرمندانی بودند که در این تور موسیقی باب دیلن را همراهی میکردند، نیز ارائه شده است، از جمله گفت و گویی با شارون استون بازیگر هالیوود که در آن ایام از فعالیتهای باب دیلن و از تور نمایش تندر رولینگ حمایت میکرد. باب دیلن در تور سال 1975 خود کنسرتهایش را عمدتا در شهرها و تالارهای کوچک برگزار کرد تا بتواند ارتباط صمیمانهتری با مخاطبان خود داشته باشد. این تور توسط دیلن در زمانی برگزار شد که جامعه آمریکا قصد داشت خود را از وقایع جنجال برانگیز واترگیت که منجر به کنارهگیری ریچارد نیکسون شد رهایی دهد و در صدد بود تا زمینه را برای برگزاری دویستمین سالگرد استقلال خود به بهترین نحو فراهم کند. داستان این تور از تابستان 1975 و زمانی آغاز میشود که باب دیلن به یکباره در میانه ضبط آلبوم آرزو تصمیم گرفت که یک تور موسیقی برگزار کند. او همچنین یک تغییر در زندگی و فعالیتهای روزمره خود داشت، بنابراین در پاییز همان سال او تور نمایش تندر رولینگ را با همراهی تعدادی از آهنگسازان و خوانندگان به راه انداخت. او در این تور خود از اماکنی که در آنها بلیت فروشی شده بود استفاده نکرد. او البته از کنسرتهایش آنطور که عمدتا در سالنهای حداکثر با ظرفیت 3هزار نفر برگزار میشد فیلمبرداری کرد که بعدها همین شد دستمایه فیلمی به نام رنالدو و کلارا (1978) ساخته خود دیلن که اولین فیلمی بود که از این تور ساخته شده بود.