حمله، آقای قلعه!

امیر قلعه‌نویی همیشه جلوی پرسپولیس محافظه‌کار بوده است. این موضوع را تاریخ گواهی می‌‌دهد. اوایل حضور امیر در استقلال، بخشی از حسن شهرت و محبوبیت او بین هواداران ریشه در این داشت که به پرسپولیس نمی‌باخت. بعدها قلعه‌نویی به‌شدت در این جلد فرو رفت و بسیاری عقیده دارند او خیلی از داربی‌ها را خراب کرد، فقط به‌خاطر اینکه رکورد نباختنش جلوی پرسپولیس از دست نرود. به‌عنوان مثال 4 نبرد پیاپی سرخابی‌ها در لیگ‌های دوازدهم و سیزدهم با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید و آمار فاجعه‌بار 360دقیقه بدون گل برای این مسابقه بزرگ به جا ماند؛ درحالی‌که سرمربی استقلال در هر 4بازی امیر قلعه‌نویی بود و مدام متهم می‌شد به اینکه از ترس باخت به پرسپولیس، بازی را می‌بندد. بدتر از همه اینکه او این خصلت را در تیم‌های دیگرش هم حفظ کرد.
برای نمونه امیر به‌عنوان سرمربی سپاهان، در هیچ‌کدام از دو بازی رفت و برگشت امسال برابر پرسپولیس نمایش تهاجمی را در دستور کار تیمش قرار نداد. در بازی رفت که در اصفهان به تساوی یک بر یک انجامید، این بیشتر پرسپولیس بود که حمله کرد و موقعیت‌های متعدد گلزنی را از دست داد. سپاهان اما با وجود بهره بردن از امتیاز میزبانی به ندرت روی دروازه حریف یورش برد و تنها روی ضربه استثنایی عزت پورقاز به گل رسید. حکایت بازی برگشت اما عجیب‌تر بود. آن روز پرسپولیس با یک مساوی هم به‌شدت به قهرمانی نزدیک می‌شد و طبیعی بود که شاگردان برانکو میلی به هجوم نشان ندهند، اما در نقطه مقابل سپاهانی‌ها هم در زمین خودی جمع شدند تا بازی بدون گل به پایان برسد. در آن مسابقه باخت و مساوی تفاوت چندانی به حال سپاهان نمی‌کرد و این تیم اگر قهرمانی می‌خواست باید روی دروازه پرسپولیس آتش می‌ریخت، اما قلعه‌نویی بار دیگر در جلد محافظه‌کارانه همیشگی‌اش فرو رفت و به نباختن جلوی سرخ‌ها بسنده کرد.
حالا بازی حذفی از راه رسیده است و باید دید این بار قلعه‌نویی چه سیاستی را در زمین پیاده خواهد کرد. سپاهان میزبان است و بعد از ناکامی در کسب عنوان قهرمانی لیگ، قاعدتا بازیکنان این تیم از عطش زیادی برای پیروزی برابر سرخپوشان بهره می‌برند. اگر امیر بتواند این عطش را به سمت یک بازی تهاجمی هدایت کند، شانس فینالیست شدن سپاهان بالا خواهد رفت، اما اگر او باز هم احتیاط مضاعف را در دستور کار قرار بدهد، ممکن است روی تک موقعیت‌ها مغلوب پرسپولیس شود و همه‌‌چیز را از دست بدهد.