همیشه یک مثال آن طرفی وجود دارد

با روحیه‌ای که هواداران فوتبال در ایران دارند، قشنگ کرکره نقد را باید پایین کشید؛ چه اینکه شما روی هر مشکل و اشتباهی دست بگذارید، هواداران بازیکن یا تیم مربوطه به یک اشتباه مشابه در تیم رقیب اشاره خواهند کرد و از شما به‌عنوان رسانه خواهند پرسید: «چرا آن زمان چیزی ننوشتی؟» برای‌شان هم مهم نیست که شما همان موقع هزار تا نقد ریز و درشت در مورد آن اتفاق نوشته باشی. با سیستمی که هواداران ایرانی در پیش گرفته‌اند، درگیری بیرانوند با پلیس با درگیری منشا و آن هوادار توجیه می‌شود، هیس مرتضی تبریزی با هیس مهدی طارمی توجیه می‌شود، پرخاشگری جلال با داد و قال شفر در کنار زمین توجیه می‌شود، مصاحبه‌های مظلوم‌نمایانه برانکو با سبک و سیاق همیشگی امیر قلعه‌نویی در ابراز گلایه از زمین و زمان توجیه می‌شود و این بازی تا ابد ادامه دارد. حالا شما دنبال رفع اشکال باش؛ زهی خیال باطل!