مناقب‌العارفین

مناقب‌العارفین پس از ابتدانامه (ولدنامه) سلطان ولد و رساله سپهسالار،‌ سومین و مفصل‌ترین کتاب در زمینه زندگانی مولانا جلال‌الدین بلخی و اسلاف و اخلاف اوست که احمد افلاکی‌عارفی، متولد بین سال‌های 690-685هـ/1291-1286م، یعنی 13 یا 18 سال بعد از درگذشت مولوی آن را تألیف کرده است. افلاکی یا به سبب آشنایی با علم هیئت یا انتساب به جلال‌الدین فریدون چلبی معروف به امیر عارف، نوه مولانا، عارفی نام گرفته است. وی سال 718هـ/1318م به فرمان مرشد خود امیر عارف تألیف این کتاب را آغاز کرده و در 754هـ/1353م به پایان رسانده است. افلاکی با بهاءالدین ولد، پسر مولانا، امیرعارف چلبی، عابد چلبی، واجد چلبی و امیرعالم چلبی معاصر و همدم بوده است. علاوه بر چلبیان، بسیاری از مریدان و دلباختگان مولانا که در حیات بودند، اطلاعات دست اول در اختیار مؤلف قرار داده‌اند. افلاکی بعضی از روایات را از قول «کباراخیار»‌و بعضی دیگر را از گفته یکی از پیروان مولانا با توضیح لازم درباره راوی نقل کرده است. مناقب‌‌العارفین را زنده‌یاد پروفسور تحسین یازیجی در انجمن تاریخ ترک با تصحیح و توضیح به چاپ رسانده است. توفیق سبحانی که ویرایش و اضافات این کتاب سترگ را برعهده داشته، می‌‌نویسد: «تحسین یازیجی مقدمه مبسوطی بر کتاب نوشته که اینجانب به فرموده آن استاد ترجمه کرده‌ام که بر کتاب چاپ آنکارا 1974 افزوده شده است.» مناقب‌العارفین هزار و 55 صفحه است که انتشارات دوستان با شمارگان هزار و 100 نسخه و بهای 85هزار تومان منتشرش کرده است.