جنگی که نخواهد آمد

عیسی محمدی

به قول استراتژیست‌ها، پیش‌بینی‌کردن عمل‌کردن است. وقتی شما بتوانید پیش‌بینی کنید، به واقع در حال عمل‌کردن ولی در زمان آینده هستید. حالا این پیش‌بینی حتی می‌تواند جوانب مختلف مثبت و منفی را هم درنظر داشته باشد که در این صورت باعث می‌شود برای هر واقعه‌ای، سناریویی داشته باشی و دستپاچه نشوی؛ در واقع پیش‌بینی، راه‌حلی بزرگ برای غافلگیرنشدن است. در این نوشته، چند پیش‌بینی کوچک و بزرگ تا آخر بهار امسال را بررسی کرده‌ایم.

ایران-آمریکا
برخورد مستقیم از نوع غیرفیزیکی
یکی از مهم‌ترین خبرهای این روزها، تقابل مستقیم ایران و آمریکاست. البته این دو کشور  از 40سال پیش تا به امروز، درگیر جنگی سخت و سرد بوده‌اند اما هیچ‌گاه این برخورد به تقابل مستقیم نینجامیده و غالباً نیابتی یا از نوع جنگ سرد بوده. اما این‌بار ظاهرا تیم «ب»، در حال زمینه‌سازی برای تقابل با ایران است. به گفته مقامات ارشد ایرانی، آمریکایی‌ها و متحدان آنها در منطقه آرایش جنگی گرفته‌اند. خرابکاری در منطقه فجیره امارات و 2 ایستگاه پمپاژ نفت در عربستان نیز منطقه را عملا تا یک رویارویی سینه به سینه پیش برد. اما چه خواهد شد؟ 
کسانی که ترامپ را به خوبی می‌شناسند، می‌دانند که به‌شدت اهل محاسبات فراوان است و بی‌گدار به آب نمی‌زند. با خواندن کتاب‌های او، درک خواهید کرد که حتی مواضع تند و سریع ترامپ، پشتوانه‌ای از محاسبات و مطالعات دارد و دفعتاً اتفاق نمی‌افتد. بعید به‌نظر می‌رسد که دنیا، تاب یک تقابل نظامی این‌چنین سنگین در تنگه هرمز و خلیج‌فارس را داشته باشد؛ خاصه اینکه قدرت موشکی ایران و نیاز اقتصاد جهانی به نفت، قطعا هرکسی را برای تقابل نظامی با این کشور حسابی به تردید خواهد کشاند.
 استراتژیست‌های آمریکایی احتمالاً با دامنه مطالعات فراوان خود، به ترامپ گوشزد کرده‌اند که جدا از ماهیت حاکمیت ایران، حمله به این کشور با واکنش منفی همه ایرانیان روبه‌رو خواهد شد. نکته بعد که غالبا به آن توجه نمی‌شود، این است که با گذشت زمان، این شیشه سرنوشت ترامپ است که بیشتر به‌دست ایرانیان می‌افتد تا شیشه سرنوشت ایرانیان به‌دست ترامپ. 
در آن دوره، ایرانیان عملاً توانستند رئیس‌جمهور آمریکا را تعیین کنند؛ آن‌هم درحالی‌که یکی دو سال از انقلاب گذشته بود و قدرت نظامی و اثرگذاری امروز را نداشتند. تا پایان بهار، قطعا تقابلی اتفاق نخواهد افتاد؛ هرچند شاید زمزمه‌هایی از مذاکرات به گوش برسد.

تاتنهام- لیورپول
نبرد به نفع انگلستان
لیگ قهرمانان اروپا، در روزهای میانی اردیبهشت ماه، یک تراژدی به تمام معنا بود؛ چرا که بارسلونای مسی در اتفاقی باورنکردنی، با 4گل ابتدا تحقیر و سپس حذف شد. از سوی دیگر، تاتنهام نیز طی نبرد و بازگشتی جانانه، تیم رؤیایی آژاکس آمستردام را حذف کرد. به واقع فینالی که همه تصور می‌کردند بارسلونا- آژاکس باشد، تبدیل به فینال انگلیسی لیورپول- تاتنهام شد. یازدهم خرداد، 05/11 شب این رقابت آغاز خواهد شد. هر دو، تیم سختکوشی هستند اما به‌نظر می‌رسد شخصیت تیم یورگن کلوپ، این تیم را مستعدتر کرده است برای پیروزی. هرچند پیروزی 4 بر صفر آنها، ممکن است غرور لعنتی‌ای که دامن بارسلونا را هم گرفت، به آنها تحمیل کند. اما یازدهم خرداد، به‌احتمال زیاد با قهرمانی کلوپ دوست‌داشتنی به بامداد دوازدهم خرداد خواهد رسید.

کانال مالی ویژه اروپا
کانالی به مثابه آب‌باریکه
اروپا دست به‌کار شده و کانال مالی ویژه برای مبادلات مالی با ایران راه انداخته ‌است. البته کسی انتظار ندارد که اروپای پیر، مقابل آمریکای ترامپ بایستد؛ چرا که ماهیتا مشکلی با هم ندارند و هر چه هست در تاکتیک‌هاست، نه در استراتژی‌ها. مسئولان اتحادیه اروپا خبر داده‌اند که تا چند هفته دیگر این کانال راه‌اندازی می‌شود. از سوی دیگر حاکمیت ایران با هماهنگی کامل، فرصت دوماهه به طرف‌های برجام داده. گرچه اروپا این فرصت را خوشایند تلقی نکرد، اما به‌نظر می‌رسد که در این زمینه و برای دادن امتیازی به ایران، این کانال راه‌اندازی شود؛ هرچند بعید به‌نظر می‌رسد راهگشایی چندانی در مباحث مرتبط با تحریم‌ها داشته باشد.

پرسپولیس- سپاهان
قهرمان بی‌انگیزه
هشتم خردادماه سپاهان و پرسپولیس بازی دارند؛ یک بازی حساس. یکی از این دو باید به فینال جام حذفی برود. چند روز بعدتر هم فینال جام حذفی برگزار خواهد شد که یک طرف آن داماش گیلان است و طرف دیگر یکی از تیم‌های پرسپولیس یا سپاهان؛ یعنی در خردادماه تکلیف قهرمان جام حذفی مشخص خواهد شد. به‌نظر می‌رسد که برای سپاهان، این قهرمانی مهم‌تر و جدی‌تر است. تیم برانکو نیز در بازی‌های اخیر، خسته و نامطمئن نشان داده. پس انتظار می‌رود که سپاهان به فینال جام حذفی صعود کند و حتی بتواند داماش گیلان که تیم چندان مطمئنی نیست را هم شکست دهد.

تورم و گرانی و کمی هم فساد همچنان که بود
مهم‌ترین بحث این روزها، گرانی و بی‌برنامگی‌های موجود در این زمینه است. اما تا پایان بهار، در این حوزه چه اتفاقی خواهد افتاد؟ تورم فروردین ماه، کمی بالاتر از 30درصد اعلام شده و ایران در این زمینه، جزو چند کشور نخست تورم‌زا و تورم‌خیز در جهان است. طبق رویه و مسیری که مشخص شده، ظاهراً تا پایان بهار هم اتفاقی نخواهد افتاد و همین تورم، دست‌کم باقی‌مانده و در حالت منفی، رشد خواهد داشت. ظاهراً روش مدیریت دولت در این زمینه پاسخگو نیست و خود دولتی‌ها هم این امر را پذیرفته‌اند، به‌طوری که حتی قادر به مدیریت شرکت‌های خودروسازی که تحت مدیریت خودشان است، هم نیستند تا وضعیت بازار این‌چنین آشفته نشود. دست‌کم از پایان سال96 تا به امروز، چیزی بسامان نشده و هرگاه نیاز باشد، قیمت ارز و مواداولیه و... افزایش پیدا می‌کند؛ بدون هیچ واکنشی از سوی دولتی‌ها. آیا در ادامه این مسیر، باید منتظر اتفاق جدیدی باشیم؟