سفر به عمق زیبایی

سمیرا رحیمی


بهترین تصوری که با شنیدن نام ایستگاه مترو در ذهن ایجاد می‌شود، تونلی طولانی و بتنی است که با رنگ‌های کسل‌کننده و نیمکت‌هایی فلزی یا پلاستیکی که گاه آدامسی جویده شده روی یکی از آنها چسبیده، نورهای کورکننده مصنوعی و چند تابلو تبلیغاتی تزیین شده‌اند و هر چند دقیقه یکبار، موجی از مسافران با عجله از درون قطارهای معمولا فرسوده، تخلیه یا سوار می‌شوند. اما واقعیت این است که در جهان ایستگاه‌های متروی زیادی وجود دارند که با چنین تصاویر خاکستری رنگی زمین تا آسمان تفاوت دارند؛ ایستگاه‌هایی شگفت‌انگیز و زیبا که گاه با گالری‌‌ها یا موزه‌های هنری مقایسه می‌شوند و حتی به جاذبه‌های توریستی شهرهای خود تبدیل شده‌اند.


 


ایستگاه متروی تولدو واقع در ناپل ایتالیا با عمق 50متر که توسط تعدادی از هنرمندان برجسته ایتالیایی طراحی و تزیین شده ‌است.




ایستگاه متروی کونگستراگاردن واقع در استکهلم که به‌خاطر بافت گیاهی و گونه‌های جانوری‌اش مشهور است. گونه‌ای عنکبوت از زمان بازگشایی این ایستگاه در دهه 1970میلادی روی دیوارهای این ایستگاه زندگی می‌کند.





ایستگاه استادیون استکهلم که بخشی از آن به مناسبت رقابت‌های المپیک توسط 2 هنرمند- آکه پالارپ و انو هالک- نقاشی شد.





ایستگاه بلوار فورموسا در کائوهسیونگ تایوان که گنبد نورانی آن به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سازه‌های شیشه‌ای در جهان مشهور است و توسط نارسیسوس کوآگلیاتا - هنرمند مشهور ایتالیایی - ساخته شده‌ است.



ایستگاه متروی آوتوو واقع در سن‌پترزبورگ روسیه، علاوه براینکه یکی از عمیق‌ترین و شلوغ‌ترین ایستگاه‌های متروی جهان است، طراحی سبک معماری دوران شوروی آن زیبایی این ایستگاه را دوچندان ساخته‌ است.



ایستگاه متروی دولفرستراس در مونیخ آلمان که به‌خاطر رنگ‌های درخشان و 11چراغ بزرگ 80/3متری و طراح مطرحش- اینگو ماوئر- شهرتی جهانی دارد.