اعتیاد زنان، خطرناک‌تر از اعتیاد مردان است

دکتر حسام‌الدین معصومیان/ سیب‌شناس و استاد دانشگاه

انسان همواره به دنبال پرکردن خلأ‌های درونی خود است و چون نمی‌تواند واقعیت‌ها را بپذیرد به دنبال تغییر می‌رود. اعتیاد، یک بیماری‌است؛ یک بیماری روانی و رفتاری که هر فردی می‌تواند دنبال آن برود و زنان هم از این موضوع، مستثنا نیستند. از گذشته، همیشه زنان معتاد هم کنار مردان وجود داشته‌اند اما در باور عامه، اعتیاد یک مقوله مردانه است و از این رو تصور می‌کنیم که امروز آمار اعتیاد زنان افزایش یافته است. شاید هم همین باور سبب شد که تا سال‌ها برای اعتیاد آنها کاری نشود. هنگام برشمردن علل اعتیاد زنان، به فقر، داشتن همسران معتاد و انحرافات اجتماعی اشاره می‌کنند اما به عقیده من در جامعه ما برای زنان، زمان و مکان و فعالیت‌هایی برای گذراندن اوقات فراغت تعریف نشده است و در نتیجه، برخی از زنان به سراغ استفاده از مواد‌مخدر می‌روند. این همان خلأ درونی‌است که به آن اشاره کردم؛ چون بر اثر مصرف مواد مخدر، فرد احساس لذت می‌کند. فردی که مواد مخدر مصرف می‌کند، درواقع می‌خواهد اوقات فراغتش را با لذت همراه کند.

از سوی دیگر «قیمت پایین»، «دسترسی بسیار راحت» و «جذابیت» مواد مخدر هم موثر است. زنانی که به‌سختی به فراغتی سالم دست پیدا می‌کنند، ماده مخدر را به‌راحتی به دست می‌آورند و وقتی از آن استفاده و احساس رضایت می‌کنند، آن را به امکانی برای اوقات فراغت‌شان بدل می‌کنند.

بر اساس آمار جهانی، اعتیاد در زنان، عوارض خطرناک‌تری نسبت به مردان ایجاد می‌کند. کمترین عارضه اجتماعی اعتیاد زنان، متلاشی‌شدن خانواده است؛ به طوری که در خانواده‌هایی که زنان هم اعتیاد دارند کودکان، بیشتر آسیب می‌بینند.

متأسفانه در جامعه ما اغلب افراد، اعتیاد زنان را یک موضوع غیراخلاقی می‌دانند و همین نگرش‌های اجتماعی منفی، مانعی بزرگ در راه درمان اعتیاد زنان است؛ چراکه با توجه به این نگرش، معتادان زن، از درمان اجتناب می‌کنند یا حتی از معرفی خود به‌عنوان معتاد در انظار و مجامع عمومی، شرمسار خواهند شد. مسئولان و سیاستگذاران باید توجه داشته باشند که اعتیاد زنان خطرناک‌تر از مردان است و باید برنامه‌ای جامع برای کاهش این آسیب داشته باشند.