یادداشت
بستر مشارکت‌های اجتماعی
شهلا کاظمی‌پور/ جامعه‌شناس
اعتماد اجتماعی از عوامل ایجادکننده امنیت اجتماعی نیز به شمار می‌آید. درواقع، جامعه‌ای که در آن اعتماد اعضا به هم و اعتماد متقابل افراد جامعه و مسئولان در سطح مطلوبی باشد، امنیت اجتماعی و مهم‌تر از آن احساس امنیت دارد.
به این ترتیب می‌توان گفت گرچه اعتماد اجتماعی دیر به‌دست می‌آید و به سادگی می‌تواند خدشه ببیند، اما ایجاد آن منافع کوتاه و بلندمدتی دارد که هر یک از آنها ارزش سرمایه‌گذاری و تلاش برای هرچه بیشتر شدن چنین اعتمادی را دارد. موضوعی که می‌توان از آن به عنوان نمونه در این باره یاد کرد، وضعیت مناطق و نقاط آسیب‌دیده از سیل‌های اخیر است. تا زمانی که مردم در چنین مناطقی شاهد تلاش و توجه ارگان‌ها و مسئولان باشند سطح اعتمادشان بالاتر می‌رود و با بالا بودن سطح اعتماد اجتماعی، حس امنیت اجتماعی نیز خواهند داشت. این نکته زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که به یاد داشته باشیم همه صاحبنظران و کارشناسان در موضوع بهداشت روانی افراد آسیب‌دیده بر نیازهای عاطفی و روحی آنها تاکید داشته و لزوم دلجویی و روحیه‌بخشی را به آنها گوشزد کرده‌اند.
درواقع پس از رفع نیازهای زیستی فوری و برطرف‌شدن شوک ناشی از چنین حوادثی افراد سیل‌زده کم‌کم متوجه خسارت‌های مالی و جانی که متحمل شده‌اند، می‌شوند و در چنین مواقعی است که توجه جامعه به آنها می‌تواند بسیار کارساز و مؤثر باشد. در مجموع برداشت‌ها و مشاهداتی که می‌توان از جامعه داشت این است که اعتماد اجتماعی در بسیاری موارد می‌تواند رشته پیوند افراد یک جامعه باشد و در فعالیت‌ها و اقداماتی که نیازمند مشارکت بالای اجتماعی است چنین اعتمادی بستر مناسب برای ایجاد همدلی، همکاری و هم‌افزایی است.
در همینه زمینه :
