نوستالژی تلفن در خیابان

حمیده رجب‌پور | قزوین ـ خبرنگار:


سال‌های زیادی نمی‌گذرد از زمانی که در صف تلفن‌های عمومی می‌ایستادیم و با لذت تمام منتظر می‌ماندیم تا نوبتمان شود یا آن‌که نامه‌های خود را درون پاکت‌های نامه با خط‌چین‌های قرمز و آبی قرار می‌دادیم و هفته‌ها انتظار را پشت سر می‌گذاشتیم تا نامه‌هایی که ارسال کردیم به مقصد برسند. 

اینها تنها قسمت کوچکی از خاطرات دوران کودکی نسلی است که بدون دسترسی به تکنولوژی و تنها با داشتن دلخوشی‌های ساده روزگار را گذرانده‌اند. دلمان می‌گیرد وقتی می‌بینیم مثلا تلفن‌های سکه‌ای یا صندوق‌های پست دیگر کارایی چندانی ندارند و به جای آن تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی با سرعت سرسام‌آوری در حال یکه‌تازی هستند. به سراغ مسئولان و کارشناسان این حوزه رفتیم تا درباره کارکرد فعلی تلفن‌های عمومی بپرسیم. 


فعال بودن

فریدالدین ایوبی مسئول روابط عمومی شرکت مخابرات استان قزوین در این باره اظهار می‌کند: تلفن‌های عمومی سطح شهر فعال و قابل استفاده‌اند، ولی توزیع کارت تلفن به علت تولید کم این کارت‌ها محدود است. البته تلفن همگانی چندان مورد استفاده مردم نیست، چراکه اکثر شهروندان این روزها از تلفن همراه استفاده می‌کنند. با این حال در مکان‌هایی مانند زندان‌ها، پادگان‌ها، ترمینال‌ها و جاهایی که به تلفن عمومی نیاز است کیوسک‌های تلفن موجود است. شهروندان عزیز هم برای تهیه کارت تلفن می‌توانند به مرکز مخابرات غیاث‌آباد مراجعه کنند. 

وی در مورد گسترش و احیای تلفن‌های عمومی می‌گوید: بحث گسترش تلفن‌های عمومی در کشور با توجه به گسترش تکنولوژی و فراگیر شدن تلفن‌های همراه دیگر مطرح نیست و هر فردی می‌تواند با مراجعه به دفاتر پیشخوان دولت و با مبلغی بسیار اندک یک سیم‌کارت تهیه کند. 


نبود کارایی

برای بررسی هرچه بیشتر این مساله به سراغ فعالان حوزه اجتماعی و حقوق شهروندی رفتیم. سیف‌الله یوسفی در این باره توضیح می‌دهد: این صندوق‌های پست و تلفن‌های عمومی چهره شهر را کثیف کرده و زیبایی را از بین برده است و لذا بود و نبود آنها اهمیت چندانی ندارد. سیستم‌های قدیمی کم‌کم برچیده شده است و وسایل ارتباطی جدید جایگزین آنها شده‌اند. با توجه به وجود ایمیل و فضاهای گسترده مجازی دیگر فکر نمی‌کنم کسی نامه بنویسد و در صندوق پست بیندازد. در مورد تلفن‌های عمومی هم باید بگویم اگر شما آمار بگیرید خواهید دید که بیشتر از جمعیت ایران سیم‌کارت روشن و تلفن همراه وجود دارد پس با این حال دلیلی برای وجود تلفن‌های عمومی و صندوق پست نیست. 

وی می‌افزاید: با این حال ممکن است در زندان‌ها، صداوسیما و قوه قضائیه که بردن تلفن همراه ممنوع است، از تلفن‌های کارتی استفاده شود یا در برخی بیمارستان‌ها که آنتن تلفن‌های همراه به منظور حفظ سلامت بیماران قطع است، وجود تلفن عمومی ضرورت دارد. ولی کیوسک‌های تلفن در شهر با ایجاد مزاحمت برای مردم کارایی دیگری ندارد، مگر آن‌که مخابرات از طریق فروش کارت تلفن درآمدزایی داشته باشد. 


 حس نوستالژی

نسرین فرهنگی که 25 سال سابقه خدمت در آموزش‌وپرورش را دارد درباره نسل جدید و آشنایی دانش‌آموزان با تلفن‌های عمومی می‌گوید: این صندوق‌های پست و کیوسک‌های تلفن برای من تداعی‌کننده دوران کودکی است و حس نوستالژی دارد. ولی اگر بخواهم این موضوع را از دیدگاه نسل امروز و دانش‌آموزانی که با آنها سروکار دارم بیان کنم باید بگویم که تکنولوژی روز به روز در حال پیشرفت است، بنابراین ممکن است برای نوجوان صندوق پست و تلفن عمومی جذابیتی نداشته باشد، چراکه وسایلی جدیدتر با انتقال سریع‌تر جایگزین آنها شده است.

  این دبیر باسابقه صحبت‌هایش را این گونه تکمیل می‌کند: به طور کلی نسل امروز تکنولوژی و سرعت را بیشتر دوست دارد و خواستار سرعت است در صورتی که اگر خودم یک صندوق پست یا تلفن عمومی ببینم نه تنها برایم جذابیت دارد بلکه به شوق می‌آیم که از آن استفاده کنم. 

 از وی درباره احیای صندوق‌های پست و تلفن‌های عمومی پرسیدم که پاسخ می‌دهد: بعید می‌دانم استقبال چندانی از آنها شود، زیرا نسل امروزی که من با آنها سروکار دارم دوستدار سرعت و تکنولوژی است و می‌خواهد خود را همگام با تکنولوژی پیش ببرد، لذا صندوق‌های پست و تلفن‌های عمومی اگر احیا هم شوند دیگر کارایی ندارند.