آنگه که خود را یافتم

کتاب حاضر، شرح حال و زندگینامه اروین یالوم، پیر دیرآشنای روان‌درمـــانی اگزیستانسیال، به قلم خود اوست؛ سفری درازمدت از زندگی 80ساله او که روحیه بداهه‌پرداز و نوآورش را به‌نمایش می‌گذارد.

اروین یالوم، قصه‌گوی روایت‌های روان‌درمانی، کسی که زندگی خود را صرف پژوهش در روان انسان‌ها و کمک به «پرمعنا زیستن» انسان‌ها کرده است، این‌بار در میانه 86 ‌سالگی زاویه نگاه درمانگرانه‌اش را به سمت خود چرخانده و به بررسی ارتباطاتی پرداخته که در شکل دادن به «خود» درونی‌اش نقش داشته‌اند. او با به‌تصویر کشیدن آسیب‌پذیرترین بخش‌های درونی خود از زندگی شخصی‌اش پرده‌برداری می‌کند و درنهایت نه‌تنها قصد دارد آنچه را سال‌ها برای «پرمعنا زیستن» به دیگران تجویز کرده است به‌کار گیرد، بلکه خود با پایان اجتناب‌ناپذیر هستی کنار بیاید. یالوم در این کتاب از مبارزات و سختی‌های زندگی‌اش می‌گوید. او در محله‌ای فقیرنشین، مملو از سوسک و موش و جرایم در واشنگتن‌دی‌سی بزرگ می‌شود و برای فروریختن حصار فقر و فلاکت به پزشکی روی می‌آورد. با موانع فرهنگی و نژادی حاکم بر مدرسه پزشکی استنفورد در دهه60 میلادی مبارزه می‌کند و برای درک و فهم بهتر روان آدمی به پژوهش روی می‌آورد. این کتاب 395صفحه‌ای را نازی اکبری به فارسی برگردانده و انتشارات ققنوس با شمارگان 1100نسخه و بهای 42هزار تومان منتشرش کرده است.