سوتی می‌دهم پس هستم
رقابت گزارشگران فوتبال برای اینکه ثابت کنند کدام بدترند
محمدرضا نصیری
هر بار بعد از تماشای فوتبالی با گزارش اساتید گزارشگری تلویزیون با خودت می‌گویی مگر از این بدتر هم می‌شود؟ روز بعد می‌شود؛ انگار گزارشگران ورزشی تلویزیون پا به پای بقیه چهره‌های ثابت تلویزیونی در بدتر بودن با هم رقابت دارند. از سیانکی به علیفر، از علیفر به پیمان یوسفی، از پیمان یوسفی به جواد خیابانی و احمدی و... هر بار به بن‌بست انتخاب می‌رسی. نمی‌شود یکی را از دیگری بدتر دانست. گویی اینها نقطه ضعف‌های خود را به برندی تبدیل کرده‌اند تا از مزایای مالکیت این برند بهره‌مند شوند. علیفر از قصد با بدترین صدا فریاد می‌کشد و «توووی دروازه» را کش می‌دهد تا خوراک لازم برای دابسمش‌سازی شاخ‌های مجازی فراهم شود. خیابانی انگار از قصد تحقیق می‌کند که امشب باید چه‌جوری سوتی بدهد تا یک مدت سر ملت گرم شود. پیمان یوسفی قبل از گزارش سخت مطالعه می‌کند و لابه‌لای کلیله و دمنه و جامع‌المقدمات را برای یافتن کنایه‌ها و تمثیل و اصطلاحات غامض عربی می‌جورد. سیانکی شاید پیش از گزارش هر مسابقه برای مدتی خودش را مثل طراحان سؤالات کنکور قرنطینه می‌کند تا خدای نخواسته هرگونه اطلاعات مفید درباره مسابقه مربوطه به چشمش نخورد. احمدی وقتی از تبلیغ ستاره و مربع و کد و اپلیکیشن‌ها فارغ می‌شود روی تن صدایش کار می‌کند تا حتی یک واو را هم بدون آنکه به آن هیجان بدهد تلفظ نکند. اصلا شاید همه آنها برند خود را به ثبت رسانده باشند؛ مثلا اگر کسی بخواهد سوتی بدهد یا کلمه‌ها را به عجیب‌ترین شکل ممکن به هم ببافد قانونا اول باید از خیابانی اجازه بگیرد.
گزارش دیدار تاتنهام با آژاکس واقعا اعصاب‌خردکن بود. مثل این می‌ماند که به پیمان یوسفی گفته باشند این بازی را گزارش می‌کنی و او پاسخ داده باشد: «همون آژاکس هلند دیگه؟» به نظر می‌رسید او حتی یک نیمه از هیچ‌یک از بازی‌های آژاکس در این فصل را ندیده بود. یک‌سری اطلاعات کلی در اختیار داشت و آنها را به‌ترتیب روایت می‌کرد. گزارش او شبیه روایت بود و پیمان به‌شدت در نقش راویان فیلم‌های مستند فرو رفته بود و زیاد کاری به تصاویر نداشت و فقط به روخوانی مشغول بود؛ دست‌کم تا جایی که اطلاعات دست‌نوشته‌هایش تمام نشده بود. چطور می‌شود تادیچ را با یک بازیکن مو طلایی که پستش هم با مهاجم نوک آژاکس فرق دارد بارها اشتباه گرفت؟ دنی رُس؟ تاحالا اسم «رُز» به گوش‌تان نخورده؟ وقتی می‌گویی رحیم زیاش به‌جای حکیم زیاش یعنی بازی‌های آژاکس را ندیده‌ای. وقتی در تلفظ نام توبی آلدرویرلد، 2 اشتباه مرتکب می‌شود و او را تونی والدروایرلد صدا می‌زنی یعنی آمادگی و شایستگی گزارش دیداری در این سطح را نداری و سعی می‌کنی وقت گزارش را با روخوانی از روی دست‌نوشته‌های پراکنده سپری کنی و وقتی اطلاعاتت تمام شد، جای خالی گزارش را با کلمه‌های نامناسب و غامض پر کنی.
شبکه3 و رئیس آن با عادل فردوسی‌پور مشکل دارد؛ با مزدک هم مشکل دارید؟ عادل که هنوز کارمند صداوسیماست و در شبکه ورزش برنامه می‌سازد. شبکه ورزش که همزمان بازی لیگ قهرمانان را با تصویر کوچک و نشان دادن کارشناس و مجری برنامه پخش می‌کند. چرا هر دو شبکه همزمان با 2گزارشگر مختلف بازی را پخش نمی‌کنند تا مخاطبان حق انتخاب داشته باشند؟ فعلا باید صبر کرد تا پیشرفت علم به صداوسیما هم برسد و یکی از شبکه‌ها مسابقه فوتبال را بدون گزارشگر و با صدای ورزشگاه پخش کند یا تکنولوژی جدیدی بیاید که مخاطب حق انتخاب داشته باشد و بتواند صدای گزارشگر را قطع کند و بازی را با صدای ورزشگاه و تماشاگران ببیند. فعلا که تحریمیم و باید با همین خیابانی‌ها و یوسفی‌ها قناعت پیشه کنیم.
