هزینه سفرهایم 31میلیون باشد استعفا می‌دهم
لیلی خرسند
انتقاد از فدراسیون دوومیدانی زیاد است. در دوحه قطر هم انتخابات کنفدراسیون آسیا برگزار شد و هم مسابقات قهرمانی آسیا. ایران در هر این دو رویداد موفق عمل نکرد. در دوره قبلی این مسابقات ایران بهترین نتیجه تاریخ دوومیدانی در آسیا را گرفته بود و این دوره در مقایسه با دوره قبل 7 رده سقوط داشت. در انتخابات هم انتظارات این بود که کیهانی، نایب‌رئیس کنفدراسیون یا حداقل عضو هیأت اجرایی باشد؛ انتظاری که خودش ایجاد کرده بود اما تنها چیزی که نصیب ایران و دوومیدانی شد، نایب‌رئیسی آسیای میانه بود؛ کنفدراسیون تازه راه‌اندازی شده. مجید کیهانی، رئیس فدراسیون در گفت‌وگو با همشهری هرچند قبول دارد در مسابقات نتایج بعضی از نفرات خوب نبوده اما خودش را بازنده انتخابات نمی‌بیند.
در دوحه قطر 2 اتفاق افتاد؛ یکی انتخابات کنفدراسیون آسیا و دیگری مسابقات قهرمانی آسیا، نتایج این دو رویداد برای شما و فدراسیون راضی‌کننده است؟
از انتخابات بحث را شروع می‌کنم. من به نسبت تلاشی که برای انتخابات کرده بودم، از نتیجه راضی نیستم. من با رأی مساوی عضویت در هیأت ارجاعی را از دست دادم. همه، از کخ رئیس فدراسیون جهانی گرفته تا رئیس کنفدراسیون آسیا و حتی کسانی که رأی آورده بودند، از اینکه من انتخاب نشدم ناراحت شدند. من به تنهایی از 43رأی 25رأی آوردم اما به‌خاطر قلم‌خوردگی3 رأی من باطل شد و نفر بعدی که مثل من 25رأی داشت، انتخاب شد.
با توجه به تلاش‌ها انتظار این بود که نایب‌رئیس کنفدراسیون باشید.
می‌توانستم این پست را هم بگیرم اما به‌خاطر بی‌تجربگی یک مسیر را اشتباه رفتم و آن به ضرر من شد.
چه اشتباهی؟
درباره‌اش صحبت نکنم بهتر است. اما با اطمینان می‌گویم که ما ظرفیت رئیس آسیاشدن را هم داریم. من رأی ژاپن، چین، قطر، بحرین و حتی عربستان را هم داشتم. این خیلی مهم است که به تنهایی و نه گروهی بشود نظر کشورهای متضاد را جلب کرد.
البته هزینه کمی هم نکرده بودید و انتقاد همین است که با هزینه زیادی که شده، نایب‌رئیسی آسیای میانه به‌دست آمده.
شما فکر می‌کنید من چقد هزینه کرده بودم؟
نمی‌دانم ولی صحبت از 500میلیون تومان است.
من فقط 30 میلیون تومان هزینه کردم. مدارک این هزینه‌ها هم هست، هر کسی هم بخواهد می‌تواند بیاید و مدارک را بررسی کند. اگر هزینه شد 31میلیون تومان من استعفا می‌دهم. این هزینه‌ها هم لازم است. رئیس فدراسیون هند به ایران، اردن، قطر، امارات، مالزی، سریلانکا و... رفت. انتخابات همین است، باید هزینه کرد. من یک سفر مالزی داشتم، یک سفر هم به اردن و امارات. اگر 4 کشور بیشتر می‌رفتم الان عضو هیأت اجرایی بودم.
مهم این است که نتیجه نگرفتید.
بله درست است، اگر انتخاب می‌شدم وضعیت فرق می‌کرد. اما من باز هم خودم را بازنده نمی‌بینم. من در رای مساوی عضویت را از دست دادم. برد ما این است که الان دیپلماسی قوی در آسیا داریم. سهمیه ما در کمیته‌ها 2 سهمیه بود ولی الان 3 سهمیه به ما داده‌اند. احسان حدادی در دایموند لیگ دوحه بدون یک ریال هزینه مسابقه می‌دهد. مهم این است که حالا همه به ما نگاه ویژه دارند.
نایب‌رئیس بودن کنفدراسیون آسیای میانه چه سودی می‌تواند برای دوومیدانی ایران داشته باشد؛ کنفدراسیونی که خود شما راه‌اندازی کردید ولی حتی ریاست آن هم به شما نرسید؟
ایده شکل‌گیری‌اش با من بود. در این منطقه 5 کشور روسی‌تبار هستند، ما و افغانستان. ما فقط 2 رأی داریم. اگر ریاست را به تاجیکستان نمی‌دادیم، نایب‌رئیسی اول را هم به ما نمی‌دادند. الان فقط پست مهم نیست. مسئله این است که یک زنگ به رئیس فدراسیون قطر می‌زنم، گوشی‌اش را برمی‌دارد. قزاقستان برای جام کازانوف به 16ورزشکار ما سهمیه داده بود اما با یک تماس، 20سهمیه شد. ازبک می‌گوید همه امکانات ما در اختیار شما بیایید اردو. هند و تاجیکستان همینطور. من 30میلیون هزینه و این همه رابطه ایجاد کردم.
در مدال‌آوری ناکام بودیم
در بحث مسابقات، تیم ناکام بود. تیمی که با4مدال طلا و یک برنز چهارم آسیا شده بود، این بار با یک طلا و یک نقره یازدهم شد.
همه کشورهای هدفمند، مسابقات خاصی را هدف‌گذاری می‌کنند. قهرمانی آسیایی بعد از بازی‌های آسیایی، فرصت کسب تجربه و محک‌زدن همه نفراتی است که شانس مدال در دوره بعد بازی‌های آسیایی را دارند. همه هدف ما مدال نبود. از این مسابقه و چند مسابقه دیگر می‌خواهیم شهریور به ترکیب تیم برای دوره بعد بازی‌های آسیایی برسیم.
اینکه این دختران تازه‌کار یا پسران جوان تیم تجربه به‌دست بیاورند، ایرادی نیست اما تیم شما نفراتی مثل حسن تفتیان، حسین کیهانی، امیر مرادی و... دارد که از آنها انتظار مدال می‌رفت.
یکی از اهداف ما مدال‌آوری هم بود که ناکام بودیم و این را قبول دارم. اما ما برای اینکه نشان بدهیم خوب کار کرده‌ایم باید در مسابقات قهرمانی آسیا قبل از بازی‌های آسیایی خوب نتیجه بگیریم؛ چیزی که قبل از بازی‌های جاکارتا اتفاق افتاد.
تصور عمومی این است که فدراسیون دوومیدانی روی چند نفر سرمایه‌گذاری کرد، برای چند نفر هزینه نکرد و آنها انگیزه‌شان را از دست دادند. در آخر هم احسان حدادی نتیجه گرفت که ماه‌های گذشته فدراسیون با او مشکل داشت.
نه این ذهنیت درست نیست. هدف‌گذاری ما برای احسان برای المپیک است و متناسب با آن باید هزینه کنیم. خوب هم نتیجه گرفت. بعد از دایموند لیگ باید برای جهانی به جمع‌بندی برسیم. من با مک ویلکینز مربی احسان صحبت کردم. برای ادامه کار شروطی دارم که آن شروط کمک به بقیه نفرات ایران است. انصافا در شرایط سخت اقتصادی تا به امروز هزینه‌هایی را که برای احسان نیاز بوده، تأمین کرده‌ام. بقیه نفرات هم شرایطی نه خیلی مطلوب ولی خوبی داشته‌اند. کار کیهانی و مرادی هم از نظر رکوردی خوب بود. مرادی 1500متر را در 3دقیقه و 43ثانیه دوید. در بازی‌های آسیایی 3دقیقه و 46مدال گرفت. به هر حال چند نفر از بچه‌ها بی‌انگیزه بودند.
این بی‌انگیزگی دلیل خاصی داشت؟
بعضی‌ها مشغول تبعات بعد از مدال بازی‌های آسیایی شده بودند و بعضی‌ها هم اشباع شده‌اند. بعضی‌ها هم انتظاراتشان خارج از توان فدراسیون و نظام ورزش است. دوومیدانی به این تلنگر نیاز داشت.
یکی از نفراتی که نتیجه نگرفت حسن تفتیان بود. او در فینال ندوید، درحالی‌که به‌نظر می‌رسید دلیل این ندویدن اختلاف با فدراسیون سر نرفتن به اردوی فرانسه باشد. اعلام کردید که او مصدوم است. اگر تفتیان مصدوم شده بود چرا پزشک تیم و حتی ماساژوری که خود او به قطر برده بود، از این مصدومیت بی‌خبر بودند. گفته می‌شود در حضور قهرمانان قدر آسیا، تفتیان شانسی برای مدال نداشت به‌خاطر همین مسابقه نداد و فدراسیون با بهانه‌کردن این مصدومیت کار تفتیان را توجیه کرد.
ما دنبال توجیه کردن نبودیم. به دکتر اردیبهشت هم گفته‌ایم که باید شرایط و میزان آسیب‌دیدگی تفتیان بررسی شود. ما سرمایه‌گذاری‌ای که قبل از بازی‌های آسیایی برای تفتیان کرده بودیم، بعد از آن انجام ندادیم. قرار بود برای اردوی فرانسه هم 50درصد هزینه‌ها را اداره کل ورزش خراسان رضوی بدهد که فعلا چیزی پرداخت نکرده است. باید قبول کرد که دوی 100متر شرایط سختی دارد با این حال بعید می‌دانم مسئله چیز دیگری غیر از مصدومیت تفتیان باشد.
