کِلک
کِلک
انسان فقط با گام‌هایی بس آهسته، پیچیدگی بی‌حد و حصر جهان را کشف می‌کند. او در آغاز گمان می‌کند جهان چیزی کاملا ساده است؛ یعنی چیزی که به اندازه خود او سطحی است.
انسان تا آن حد با جهان آشناست که با خود آشناست؛ یعنی ژرفای جهان تا آن حد بر او آشکار می‌شود که نسبت به خود و پیچیدگی خویش به شگفت آید.
فلسفه، معرفت و حقیقت، فریدریش نیچه، ترجمه: مراد فرهادپور، صفحه 98
