بیمه کالای لوکس نیست

مریم سمائی

با پیشرفت تمدن و توسعه جوامع بشری، میزان دارایی‌ها و ثروت انسان‌ها افزایش پیدا کرد و به تبع آن میزان درگیری انسان با انواع خطرها هم شدت گرفت.انسان‌ها برای حفظ سرمایه خود هنگام وقوع حوادث طبیعی و غیرطبیعی نیاز به همیاری اجتماعی برای سرشکن کردن زیان‌هایشان دارند.

یکی از بهترین و مطمئن‌ترین روش‌ها برای جبران زیان‌ها بیمه است. استفاده از بیمه به‌عنوان عاملی برای جبران بخشی از خسارت‌ها و توسعه فرهنگ آن، می‌تواند نقش مهمی در ایجاد آرامش و رفاه افراد هنگام خطر داشته باشد. ایران از جمله کشورهایی بوده که به‌دلیل عبور جاده ابریشم و وجود حکومت‌های متمرکز در آن جایگاه برجسته‌ای در بین تمدن‌های جهان داشته است. 

طبق مستندات تاریخی در ایران باستان به‌دلیل ضرورت توجه به تأمین امنیت در راه‌ها، قراردادهای ضمانتی بسته می‌شده که بی‌شباهت به بیمه‌های امروزی نبوده است اما امروزه به‌رغم رشد و توسعه پوشش بیمه‌ای، بسیاری از افراد رغبتی برای بیمه‌کردن دارایی خود ندارند و آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار نمی‌دهند.

بیشتر کارشناسان این موضوع را به‌دلیل ضعف در فرهنگسازی‌ عنوان می‌کنند و معتقدند که در بسیاری از شهرها و روستاهای کشور به‌دلیل سنتی بودن و محرومیت فرهنگی، آمادگی پذیرش برخی مزایای اجتماعی از جمله بیمه را ندارند و آن را در زمره خدمات لوکس طبقه‌بندی می‌کنند.

فقدان فرهنگسازی‌ مناسب، آشنایی نداشتن با مقوله بیمه، عدم‌آینده‌نگری، شرایط نامساعد اقتصادی و در کنار آن محافظه‌کاری در پذیرش نوآوری‌های اجتماعی از جمله دلایل استقبال نکردن مردم از مزایای اجتماعی بیمه محسوب می‌شود.

مجید بنویدی- کارشناس ارشد بیمه- در این‌باره به درنگ می‌گوید: «بیمه موضوعی است که باید در خانواده‌های ایرانی فرهنگسازی‌ شود. مردم نیاز به آگاهی دارند و باید به این شناخت برسند که بیمه یکی از هزینه‌های اصلی در سبد خانواده است و موجب تضمین آرامش و رفاه در خانواده می‌شود.هم‌اکنون در جامعه ما فرهنگ بیمه چندان جانیفتاده و مردم به‌دلیل عدم‌آگاهی از مزایای بهره‌مندی از بیمه، نیازی به بیمه کردن دارایی‌های خود نمی‌بینند درحالی‌که باید به این مهم توجه کنند که پوشش بیمه‌ای می‌تواند بخش عمده‌ای از خسارت حوادث مالی و جانی را جبران کند».

او به سیل اخیر در کشور هم اشاره می‌کند؛«اگرچه دولت اعلام می‌کند که بخشی از خسارات وارده به مردم را جبران می‌کند اما اگر خانواده‌ای تحت پوشش بیمه باشد در این شرایط نگرانی و دغدغه مالی بسیار کمتری دارد.اگر نگاهی به هزینه‌های زندگی بیندازیم می‌بینیم که هزینه خرید بیمه‌نامه‌ها نسبت به سایر هزینه‌های زندگی کمتر است و اگر فرهنگسازی‌ لازم در این زمینه انجام شود حتما می‌تواند جای خود را در بین سبد هزینه‌های مردم باز کند».

او با توجه به نوسان‌ها و مشکلات اقتصادی می‌گوید:«اگرچه گفته می‌شود که مردم به‌دلیل مشکلات اقتصادی نمی‌توانند مبالغ بیمه را پرداخت کنند و این مزیت مغفول می‌ماند اما بیمه یک محصول لاکچری نیست بلکه از ضروریات زندگی به‌حساب می‌آید که باید با آگاهی‌بخشی به مردم به آن توجه بیشتری شود».

بنویدی معتقد است که نقش بیمه‌گر‌ها هم در ترغیب مردم به سمت بیمه شدن بسیار مؤثر است.شرکت‌های بیمه‌ای می‌توانند با پرداخت خسارات منصفانه و سریع، با کاهش بوروکراسی‌های اداری، ارائه آگاهی‌های مناسب به بیمه‌گذاران و... آنها را به خرید محصولات بیمه‌ای تشویق کنند. 

به‌طور حتم اگر شرکت بیمه‌ای بیمه‌گذار را توجیه کند که بابت ریسکی که برای آن حق بیمه پرداخت می‌کند قرار است چه خدماتی دریافت کند و چه خطراتی را از سر بگذراند می‌تواند به توسعه فرهنگ بیمه کمک کند. 

خوش حسابی، آگاهی بخشی، انصاف و پرداخت‌های سریع از اصولی است که بیمه‌گرها باید برای جذب مردم به‌کار بگیرند و در این زمینه از هیچ خدمتی کوتاهی نکنند.

امروز وقتی مردم خود را بیمه می‌کنند به این معنی است که خطر خود را با بیمه‌گر تقسیم می‌کنند، توسعه فرهنگ بیمه‌ای در ابعاد مختلف سبب اطمینان و آرامش و در نتیجه تسریع و تسهیل در امر سرمایه‌گذاری می‌شود، بیمه هزینه نیست بلکه نوعی سرمایه‌گذاری است و باید مردم از مزایای این سرمایه‌گذاری آگاه شوند. بیمه هم از جنبه رفاه مادی و هم آسایش فکری و روحی بسیار مؤثر است.