تئاتر
گفت‌وگو با ساناز بیان، کارگردان نمایش «آبی مایل به‌صورتی»:
راضی‌کردن همه قابل درک نیست
نمایش «آبی مایل به‌صورتی» کاری از ساناز بیان در بخش «میهمان» اجرا دارد و در مسابقه تئاترایران داوری می‌شود. نمایشنامه که با پشتوانه پژوهش 4ساله نوشته شده، یک درام اجتماعی پژوهش‌بنیان است که شکل اجرا و شیوه کارگردانی آن به فضای مستند نزدیک است.
او در گفت‌وگو با همشهری با بیان اینکه موافق است جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بیشتر بر تئاترهای اجرا شده در کنار تولیدات جدید متمرکز باشد گفت: «10سال قبل آثاری تولید می‌شد تا در جشنواره به نمایش درآید. اکنون این رویداد شبیه ویترین و گالری شده و آثار مختلف را به نمایش می‌گذارد. تأکیدم اینجا بیشتر بر کیفیت آثار است. آن زمان همیشه شتابی برای رساندن کار به جشنواره وجود داشت و یادم هست در سال‌های 84 و 89 که نمایش داشتم چقدر شرایط سخت بود تا برای اجرا جشنواره آماده شویم. زمان کمی برای بازبینی و تمرین بود تا به مرحله تولید برسد و نمی‌شد با فراغ بال کار کرد. الان برایم مطلوب‌تر است کاری که در طول سال به صحنه رفته دوباره اجرا شود. وقتی از کیفیت نمایش راضی باشیم حتماً تماشاگر نیز با آن همراه خواهدشد.»
کارگردان «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» همچنین درباره داوری این دوره اظهار کرد: «ضرورت این دسته‌بندی (الف) و (ب) بخش مسابقه ایران را متوجه نشدم. به‌طور قطع این موضوع دلایلی دارد که باید درباره آن توضیحی داده می‌شد. می‌دانم بخش الف مختص کارگردان‌هایی است که بیشتر از 3 اجرای عمومی داشته‌‌اند و بخش ب کمتر از 3 اجرا. چون قطعیتی درباره این تقسیم‌بندی وجود ندارد می‌توان حدس زد دبیرخانه جشنواره می‌خواسته عدالت را درباره همه رعایت کند و نمایش‌هایی از کارگردان‌هایی با تجربه کمتر با نمایش‌هایی از کارگردانانی با تجربه بیشتر در یک میدان سنجیده نشود. اگر این حدس درست باشد چنین رویکردی اصلا درست نیست. در جشنواره‌های مختلف دنیا نیز بخش جوانان و آیندگان وجود دارد و فقط 2بخش مسابقه جوان و بخش صحنه‌ای. تکلیف روشن است.»
نویسنده «شلتر» ادامه داد: «شاید این نگرانی وجود داشته که تعداد کارها زیاد است و باید همه آنها دیده شوند در غیراین صورت اعتراض‌ها زیاد می‌شود. پس این تقسیم‌بندی صورت بگیرد تا همه راضی نگه‌داشته شوند. به هر حال این یک رقابت است و وقتی وارد رقابت می‌شویم باید بپذیریم افرادی که کارها را داوری می‌کنند انتخاب‌هایی دارند. اگر هم قرار باشد همه را راضی نگه دارند قابل‌درک نیست.»
کارگردان «خانه عروسک» حضور در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را یک اتفاق شیرین دانست و افزود: «این رویداد سوای همه ویژگی‌هایش بار نوستالژی دارد و 36دوره است که برگزار می‌شود. همه از آن خاطره دارند؛ آیینی سالانه که برای اهالی تئاتر خوشایند است. اما هر بار که به ادوار قبل نگاه می‌کنم در آن حسرت شور گذشته هست و میل بازگشت را در من ایجاد می‌کند.»
