رویاهای رنگی و آرزوهای فرهنگی
سیدآرش شهریاری/موسیقی‌دان
برای من و احتمالا همه کسانی که با نوروز و حال‌و‌هوای آن آشنا هستند، فروردین، ماه آرزوهاست. ماه اول سال و فرصتی برای برنامه‌ریزی. برای من و همه کسانی که در عرصه‌های هنری و فرهنگی فعالیت می‌کنند، هرسال جدید امکانی است برای تلاش بیشتر و فعالیت بهتر. کوشش مداوم برای بهتر شدن. مدت‌هاست که هنرمندان و هنردوستان خواهان سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی هستند که ماحصل آن تولیدات بهتر هنری، فرهنگی و رفاه و رضایت هنرمندان و مخاطبان باشد.
خواسته‌ای که نابجا نیست و اگر از روی انصاف مورد بررسی قرارگیرد، حق طبیعی همه شهروندان و در کل هر انسانی است.
در کشوری با چنین سابقه فرهنگی حق هم این است کسانی که از طریق فعالیت‌های هنری نان سر سفره می‌برند و کسانی که مخاطب جدی هنر هستند و روح و روانشان با استفاده از برنامه‌های فرهنگی و تولیدات هنری به آرامش و التذاذ می‌رسد، به خواسته‌های خود برسند و نظر و سلیقه آنها در تصمیم‌گیری‌ها لحاظ شود و به حساب آید.
باتوجه به مشکلات سال قبل در زمینه برپایی کنسرت‌ها و توزیع امکانات امیدوارم امسال، سالی باشد که همه‌چیز را در جای خودش ببینیم. موسیقی دستگاهی و سنتی جایگاه خودش را داشته باشد و موسیقی راک و پاپ جای خودش را. هیچ‌یک جای آن دیگری را تنگ نکند و هر یک امکانات و فرصت لازم برای ادامه حیات و بالندگی خودش را داشته باشد.
رسیدگی و تسهیلات، عادلانه در اختیار هر یک قرار بگیرد و یکی را فدای آن دیگری نکنند.
همچنین انتظار می‌رود به استعدادها توجه و برای شکوفا شدن آنها تلاش شود. سال 98 می‌تواند سال ارجمندی هنرمندان، اعتلای هنر و نزدیکی هنردوستان و مسئولان باشد.
