نقد و نظر
اهمیت نیازهای ثانویه سیل‌زدگان
شهلا کاظمی‌پور/ جامعه‌شناس
سیلی که امسال دامنگیر مناطق زیادی در کشور ما شد، براساس مطالعات انجام شده دست‌کم در 60-50 سال اخیر بی‌سابقه بوده است و گستردگی دامنه و ادامه آن در چند دهه گذشته نظیر نداشته است. طبیعتا چنین پدیده آسیب‌رسان و بزرگی تبعات فراوانی را می‌تواند متوجه جامعه کند.
در برخورد اول با این پدیده بی‌توجهی قدرت‌ها و کشورهای صنعتی به مسائل زیست‌محیطی، بیشتر به چشم می‌آید؛ چرا که با وجود هشدارهای مکرر کارشناسان و صاحبنظران، در بسیاری از کشورهای پیشرفته کارخانه‌ها و صنایعی که موجب گرم‌تر شدن زمین و تغییر اقلیم‌ها می‌شود، همچنان فعالند.
تغییرات اقلیمی چنانکه در جایی خشکسالی و آتش‌سوزی جنگل‌ها را درپی دارد در نقطه‌ای دیگر از کره زمین بی‌نظمی بارش را موجب می‌شود.
نکته بعدی نادیده‌گرفتن موازین ایمنی و بی‌توجهی به زیرساخت‌هاست.
متأسفانه همه این عوامل از سوی کسانی ایجاد می‌شود که به دلیل برخورداری از امکانات کمترین آسیب‌ها را از بلایای طبیعی می‌بینند.
در عوض توده‌هایی‌که در مناطق ناایمن و مسکن‌های غیرامن و ساخته‌شده با مصالح غیرمرغوب ساکنند، بیشترین خسارات و تلفات را در چنین مواقعی متحمل می‌شوند اما صرفنظر از خسارات عمده جهانی و مالی، مخاطرات دیگری نیز در کمین آنهاست که برآوردن آنها نیاز ثانویه محسوب می‌شود. در واقع اگر امدادهای اولیه و نجات از محاصره سیل و اسکان و اطعام و رسیدگی‌های درمانی جزو نیازهای اولیه آنهاست، برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی، مشاوره‌های روانی و اقداماتی که تبعات و اثرات چنین پدیده‌هایی را از بین می‌برد یا به حداقل می‌رساند، نیاز ثانویه به حساب می‌آید.
به این ترتیب اقدامات اساسی با هدف مقابله با شیوع بیماری و ایمن‌سازی و تأمین امنیت جانی و روانی اهمیت بسیار گسترده‌ای می‌یابد که باید به آن توجه کافی شود.
