محمدرضا نصیری| دیو کید، روزنامه‌نگار انگلیسی در واکنش به انواع و اقسام نژادپرستی در ورزشگاه‌های فوتبال که از انگلیس تا ایتالیا، مونته‌نگرو و... را در بر گرفته است به طعنه نوشته: «نژادپرستی معضل اجتماعی نیست، به‌نظر می‌رسد این معضل باشگاه چلسی است.» هواداران چلسی این‌بار در چک که برای بازی با اسلاویا پراگ در آن‌جا حضور یافته بودند به محمد صلاح توهین کردند و او را «بمب‌گذار انتحاری» خواندند. ربط مو صلاح به چلسی این است که دو تیم روز یکشنبه در لیگ برتر با هم بازی دارند و البته اینکه آنها هنوز به‌خاطر از دست‌دادن صلاح حسرت می‌خورند چون زمانی این بازیکن و پیش از قرض داده‌شدن و فروخته شدن به رم بازیکن چلسی بود. در ویدئوی دیگری که 4 اوباش هوادار چلسی از خودشان منتشر کردند، این افراد در حال خواندن سرودی با این مضمون که «ما نژادپرستیم و این چیزیه که دوست داریم» نشان داده شدند. تعدادی از هواداران این تیم در سال2015 در متروی پاریس جلوی ورود یک مسافر سیاهپوست را گرفتند و به‌نظر می‌رسید از این کار خیلی هم راضی و خوشحال بودند.
هواداران چلسی با بازیکن سیاه مشکل دارند، با یهودی‌ها مشکل دارند و با مسلمان‌ها هم مشکل دارند. این در حالی است که در همین باشگاه بازیکنان سیاهپوستی مثل ویلیان، کانته، هودسون اودوی، لوفتوس‌چیک و... حضور دارند و بازیکن مسلمانی مثل کانته هم که نماز و روزه‌اش ترک نمی‌شود و در فوتبال به «آقای خوب»
(Mr Nice) شهرت دارد بازی می‌کند. آبراموویچ، مالک میلیاردر روس باشگاه هم یک جهود است. با این‌حال آنها به رحیم استرلینگ توهین نژادپرستانه می‌کنند، به مو صلاح می‌گویند تروریست و شعار ضد‌یهودیت علیه باشگاه تاتنهام می‌خوانند. چلسی، منطقه‌ای در غرب لندن و جنوب رودخانه تیمز جزو متنوع‌ترین مناطق نژادی شهری در جهان است، با این‌حال هواداران باشگاه این منطقه، بسیار با نژادهای مختلف دشمنی می‌کنند. وقتی دنی رز و دیگر بازیکنان سیاهپوست تیم ملی انگلیس در مونته‌نگرو مورد تمسخر و توهین قرار گرفتند و تماشاگران صدای میمون برای آنها درآوردند، تحلیل انگلیسی‌ها این بود که آنها سطح سواد و فرهنگ بالایی ندارند. حالا در قلب انگلیس باشگاهی وجود دارد که این فصل در نژادپرستی سبک و تنوع خاصی را دنبال می‌کند و روی همه را سفید کرده است. باشگاه چلسی قول داده هواداران خاطی را شناسایی و از ورود آنها به استمفورد بریج جلوگیری کند اما این کافی نیست و برخی منتقدان از اتحادیه فوتبال انگلیس خواسته‌اند به فکر کسر امتیاز و بستن این ورزشگاه تا پایان فصل باشد. حرکت آن 4 هوادار در متروی پاریس آن‌قدر زننده بود که وحشی‌گری هواداران یوونتوس در هلند را که از آنها تعداد زیادی سلاح کشف شد به فراموشی سپرد.
باشگاه قرار بود تعدادی از هواداران را به‌عنوان تنبیه و آموزش به اردوگاه آشوویتس ببرد تا آنها از نزدیک بفهمند نژادپرستی و خود برتربینی چه تبعاتی در بر دارد. به آنها گفته شده که سفید و مسیحی بودن صرفا یک برتری نیست. در غرب و اروپا به بچه مدرسه‌ای‌ها آموزش داده می‌شود که به محل تولد، دین، نژاد، رنگ، جنسیت و همه‌‌چیزهایی که انسان برای انتخاب آن اختیاری ندارد افتخار نکنند، شرمی هم نداشته باشند. حتی ملی‌گرایی هم نسبت به گذشته کمرنگ‌تر شده و این موضوع بیشتر در ورزشگاه‌های فوتبال است که اهمیت دارد. حالا عده‌ای از همان‌هایی که چنین آموزش‌هایی دیده‌اند در کری‌های فوتبالی به رفتارهای رذیلانه دست می‌زنند. آنها می‌دانند که این حرف‌ها و شعارها بد است و صدای میمون درآوردن برای تمسخر یک سیاهپوست یک رذالت بدیهی است اما خاصیت ورزشگاه‌ها این‌چنین است که برخی را ناخودآگاه فریب می‌دهد. بخشی از تماشاگران حرفه‌ای فوتبال به این دلیل به ورزشگاه می‌روند تا خودشان را خالی کنند. آنها اگر در خیابان به کسی فحش بدهند یا حتی سر همسر خود داد بزنند با پلیس و بازداشت، طرف خواهند بود اما در ورزشگاه کسی به آنها کاری ندارد. یک آزادی سرخوشانه و بی‌محدودیت؛ نظیر همان آزادی که تعدادی از شهروندان کشورهای متمدن غربی را به نیروهای داعش کشاند. داوطلبان حضور در دسته‌های پیکارجوی داعشی می‌توانستند از خشونت و سکس آزادانه برخوردار شوند و کسی آنها را به‌خاطر کشتن بی‌دلیل آدم‌ها و رفتار خشن و سبوعانه با جنس مخالف به دادگاه نکشانده است. با چند درجه تخفیف، ورزشگاه هم امتیازاتی شبیه همین دارد؛ تماشاگران آزادند هر رذالتی به خرج دهند و دیگران را به باد ناسزا و توهین بگیرند. توی صورت یکی از دوست‌داشتنی‌ترین و انسان‌ترین بازیکنان فوتبال یعنی رحیم استرلینگ داد بزنند و او را به یک چیز زشت و زننده تشبیه کنند... بعد از نوشیدن آبجوهای قوی ساخت چک نتوانند خودشان را کنترل کنند و به مذهب محمد صلاح که آزاری به کسی نرسانده، اهانت کنند و همه اینها با این توجیه صورت می‌گیرد که فوتبال محلی است برای تخلیه روانی این آدم‌های روانی و در کل‌کل فوتبالی حلوا خیرات نمی‌کنند.
چلسی ید طولایی در نژادپرستی دارد. نخستین بازیکن سیاهپوستی که جواز ورود به تیم را پیدا کرد به 37سال قبل برمی‌گردد و باشگاه تا پیش از پل کانوویل بازیکن تیره‌پوست دیگری نداشت. همین بازیکن وقتی برای نخستین‌بار برای ورود به زمین در بازی با کریستال‌پالاس می‌خواست گرم کند با شعار هواداران روبه‌رو شد که از او می‌خواستند سر جایش بنشیند. وقتی گل زد برخی تماشاگران می‌گفتند «نه، بازی هنوز صفر صفر است» و به سوی او موز پرتاب کردند. فوتبال او وقتی تمام شد که یکی از همبازیانش در حالت مستی او را زد و مصدوم کرد و فحش هم داد. این بازیکن انگلیسی به‌خاطر ازدواج با 10 زن مختلف و 11بچه‌ای که از آنها داشت هم مورد تمسخر قرار می‌گرفت. چیزی که در عکس می‌بینید مربوط به بازی با من‌یونایتد در سال2012 است که وقتی یکی از نیروهای امنیتی ورزشگاه زمین خورد و از درد داشت به‌خودش می‌پیچید، تماشاگران برایش صدای میمون درآوردند!
زامبی‌های استمفوردبریج
در همینه زمینه :
