نگاه
روستاهای سیل‌زده مسکونی نیستند
پروفسور پرویز کردوانی/ چهره ماندگار علمی
با فروکش‌کردن آب سیل در مناطق سیل‌زده، مردم مشغول پاک‌کردن گل و لای هستند تا با تعمیر و مرمت خانه‌ها، دوباره در آنها ساکن شوند، اما این هشدار باید جدی گرفته شود که این روستاها دیگر قابل سکونت نیستند.
اغلب این روستاها مکان‌هایی هستند در پایین‌دست که جمعیت در آنها ساکن شده‌اند.
همانطور که این میزان بارندگی سیلی شد که این روستاها را گرفت، هر بارانی به این شدت می‌تواند دوباره این جریان را تکرار کند.
صلاح کار مُلک و مردم این است که این محیط‌های خیس که با آمدن چاه‌های فاضلاب آلوده شده‌اند برای کشاورزی رها شوند تا بعدها در رسوبات حاصلخیزی که آنها را بالا آورده محصول فراوانی تولید شود. سپس روستاها را در بالادست که آب نمی‌گیرد، بسازند.
هزینه تعمیر صرف احداث شود و مردم زندگی جدیدی را در موقعیتی بهتر و زمینی ایمن‌تر شروع کنند. این حرف من باید جدی گرفته شود. جدی نگرفتن هشدارهای قبلی‌ام که میزان سدها متناسب با حوضه آبگیر باشد و بالادست سدها آبخیزداری صورت گیرد، موجب شد نعمتی به این بزرگی به مصیبت تبدیل شود.
میزان قابل‌توجهی از سدها از رسوب پر بود و با اندکی باران سرریز کردند یا برای جلوگیری از شکستن سد مجبور به بازگشایی دریچه‌ها شدند.
اگر قبلا کارهای لازم صورت گرفته بود اکنون باید اولاً سازمان هواشناسی به دلیل خبر بموقع باران جایزه می‌گرفت و در ثانی کشاورزی ایران متحول می‌شد؛ چراکه منابع آب این کشور احیا شده بود.
اکنون هم نباید جایی که در معرض خطر سیل و سیلاب است دوباره احیا شود.
باید روستاها در بالادست ساخته شوند و به زودی در آنها جریان اشتغال حمایت شود. زلزله باعث مهاجرت نمی‌شود اما سیل و خشکسالی هر دو از عوامل مهم هستند که موجب مهاجرت روستاییان می‌شوند.
ضمن اینکه توصیه می‌کنم اکنون و در موارد مشابه آب را در شبکه وسیع اهواز تا خرمشهر پخش کنند. با لحاظ‌کردن جاده خرمشهر ـ اهواز
انجام این کار موجب تقویت منابع آب و بالارفتن سطح زمین بر اثر رسوب گل و لای می‌شود؛ عاملی که از شور شدن زمین‌ها نیز جلوگیری می‌کند.
