واژهیابی
زمین
زمین از حکیمانهترین و استوارترین واژههای زبان پارسی است که علاوه بر نامگذاری مکان به سیر ایجاد آن نیز اشاره دارد. زمین= زم (سرد) + ین (پسوندنسبی) = سرد شده.
همانطور که میدانیم، زمین در آغاز آفرینش گوی آتشینی از گدازهها بود که در پی چند میلیون سال بارش باران به سردی و خشکی گرایید. جزء اول این واژه را میتوان در کلماتی چون؛ زمهریر (باد سرد) و زمستان نیز مشاهده کرد.
در همینه زمینه :