عبور از 4 غیرممکن

بهروز رسایلی

میانه‌های فروردین94 بود که برانکو ایوانکوویچ چیزی شبیه به «نعش» پرسپولیس را در روزهای پایانی لیگ چهاردهم تحویل گرفت. آن زمان مدیران پرسپولیس که از نتایج پرفرازونشیب حمید درخشان به ستوه آمده بودند، سر یک دوراهی بزرگ قرار گرفتند؛ اینکه برانکو را بیاورند یا افشین قطبی را؟ هر دو نفر شرایط مشابهی داشتند و برای حضورشان در ایران باید بدهی مالیاتی‌شان پرداخت می‌شد. مزیت قطبی این بود که بدهی‌اش کمتر بود، مترجم نمی‌خواست و آخرین قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر را هم او به ارمغان آورده بود. با وجود این مدیران وقت باشگاه درایت به خرج دادند و سراغ مربی بزرگ‌تر رفتند. زمانی که قرارداد یک‌سال‌ونیمه با برانکو امضا شد، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد این همکاری بیش از 4سال دوام بیاورد، اما برانکو هنوز سرمربی پرسپولیس است و در مسیر جاودانگی گام برمی‌دارد. دستاوردهای این سالیان مربی کروات، شاید از شماره خارج باشد. با وجود این بد نیست به مناسبت چهارسالگی این حضور، نگاهی به 4دستاورد خاص پروفسور بیندازیم.
  اولین راز خود تویی
همین چهارسالگی، خودش بزرگ‌ترین راز برانکو است. مربی کروات در روزهایی روی نیمکت پرسپولیس نشست که این تیم به فاصله چند‌ماه چند‌ماه سرمربی عوض می‌کرد. بنابراین تصور اینکه یک نفر اینقدر دوام بیاورد واقعا غیرممکن بود. حالا برانکو که وارد پنجمین سال مربیگری‌اش در پرسپولیس شده، سومین مربی باثبات تاریخ باشگاه به‌شمار می‌آید. بعد از علی پروین که طی 4دوره بیش از 16سال سرمربی پرسپولیس بود و جایگاهش دست‌نیافتنی است، مرحوم محراب شاهرخی قرار دارد که 4سال‌ونیم هدایت سرخپوشان را بر عهده داشت. برانکو تا پایان فصل تقریبا با رکورد شاهرخی برابری خواهد کرد و اگر مطابق قرارداد جاری همکاری او با پرسپولیس برای فصل بعد هم ادامه پیدا کند، ایوانکوویچ رسما پشت سر علی پروین قرار خواهد گرفت. این مانایی، مخصوصا در دوره و زمانه فعلی که گاهی تعداد تغییر مربیان لیگی در هر فصل بیشتر از تعداد کل تیم‌هاست، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.
 یه سهمیه تو آسیا
افتخارات برانکو در پرسپولیس متعدد است و شامل 2قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی در لیگ و 2عنوان سوپرجام می‌شود، اما در این بخش به‌طور خاص باید روی موفقیت تیم او در لیگ قهرمانان آسیا مانور کرد. ایوانکوویچ در روزهایی تیم را تحویل گرفت که هواداران رقیب شعار می‌دادند: «یه سهمیه تو آسیا، حسرت پرسپولیسیا.» حالا اما تیم برانکو یک پای ثابت مسابقات لیگ قهرمانان شده، 2بار به نیمه‌نهایی رسیده و برای نخستین‌بار راهی فینال لیگ قهرمانان شده است. او شخصیت بزرگ پرسپولیس را احیا کرد و برخی نقاط ضعف مقطعی یا حتی تاریخی تیم را از بین برد. اگر در تداوم این همکاری یک قهرمانی آسیا هم در راه باشد، برانکو به چهره‌ای سوپرتاریخی در کتاب باشگاه پرسپولیس تبدیل خواهد شد.
  بدون گل و شیرینی
مبارزه با بازیکن‌سالاری و احیای اصل مغفول‌مانده «باشگاه‌سالاری» هم از دیگر دستاوردهای قابل ستایش برانکو در دوران حضورش روی نیمکت سرخپوشان بوده است. از این نظر شاید باید او را کاراکتری شبیه علی پروین دانست؛ هرچند خود پروین هم گاهی در برابر بهروز رهبری‌فرد و گل و شیرینی‌های معروفش شل می‌شد! تنها کافی است به یاد بیاورید چند هفته پیش از حضور برانکو در ایران، پیام صادقیان فستیوال خمیازه‌های معروفش را در یک‌قدمی حمید درخشان راه انداخت و حتی بازیکنی در قواره‌های میثم حسینی هم روی نیمکت برای بقیه قاطی می‌کرد!
 آشتی با هواداران
غیر از نتایج، تیم برانکو معمولا نمایش‌های خوب و جذابی هم داشته و همین مسئله در بازگشت مردم روی سکوها مؤثر بوده است. مثلا پرسپولیس علی دایی هم در لیگ سیزدهم شانس جدی قهرمانی داشت، اما در هفته ماقبل پایانی برای تماشای بازی سرنوشت‌ساز این تیم با راه‌آهن کمتر از 50هزار نفر به استادیوم رفتند. در دوره برانکو اما وضع فرق کرد. اگر بنا باشد فقط به یک مثال تاریخی اشاره کنیم، می‌توانیم بازی برگشت پرسپولیس و سپاهان در لیگ شانزدهم را به یاد بیاوریم که 75هزار نفر در ورزشگاه حاضر بودند. این مسابقه تنها 5روز بعد از شکست پرسپولیس برابر استقلال منصوریان برگزار می‌شد و رکورد بهترین استقبال از تیم بازنده داربی در تاریخ فوتبال ایران را شکست.