اوضاع اسفبار محیط زیست

کتایون جهانگیری ـ فعال محیط‌زیست

 وضعیت فعلی محیط‌زیست در کشور ما اسفبار و تأسف‌انگیز است. اسفبار از این نظر که مطلوب نیست و تأسف‌انگیز از آن روی که فعلا امیدی به بهبود وضعیت آن نیست و نکته مثبتی اعم از تغییر سیاست‌های اشتباه یا اصلاح رفتارهای غلط دیده نمی‌شود.
محیط‌زیست ایران، وضعیت بسامانی ندارد تا ما نگران آسیب به آن بوده و امیدوار باشیم با دستورالعمل و بخشنامه آن را از معرض خدشه و آسیب دور کنیم.
وضعیت فعلی اقلیم‌های طبیعی در ایران در بسیاری موارد شبیه بیمار محتضری است که نیاز به اقدامات فوری و عملیات احیا دارد.
جنگل‌های شمال، فضای سبز زاگرس، دریاچه ارومیه، تالاب گاوخونی، زاینده‌رود و... نمونه‌های روشنی از علائم بالینی این بیمار است که همگی دال بر وخامت حالش دارد.
با این حال در کمال تأسف و تعجب مشاهده می‌شود، واگذاری‌ها، تغییر  کاربری‌ها، صدور مجوز حفاری و فعالیت‌های معدنی و جاده‌سازی همچنان ادامه دارد.
طبیعت ایران یا بهتر است بگوییم باقیمانده طبیعت در ایران هر روز فقیرتر می‌شود و حیات‌وحش متأثر از این فقر است. حیوانات به‌شدت گرسنه‌اند و در ماه‌های گرم سال تشنگی هم به دردهایشان اضافه می‌شود.
به نظر می‌رسد جلوگیری از هر گونه بهره‌برداری از جنگل، رسیدگی سریع به بیماری‌های شایع درختان و درمان آنها، مبارزه با آفت‌ها، محدودکردن آلاینده‌ها و نجات منابع آب از ضروری‌‌ترین اقدامات در این زمینه است؛ اقداماتی که تنها پس از آن می‌توان به رفع مشکلات ثانوی امید بست. وضعیت فعلی بسیار حساس و بغرنج است و تنها با عبور موفقیت‌آمیز از آن می‌توانیم در برابر نسل‌های آینده موجه و سرفراز باشیم.