یادداشت
500 پا در شبکه نمایش خانگی
مسعود میر/روزنامه نگار
نسخه خانگی پرفروش‌ترین فیلم سال سینمای ایران حالا چند روزی است که توزیع شده و البته با یک رودست عجیب به خریداران خود در زمره اتفاقات تلخ سال 97 در حوزه فرهنگ قرار گرفته است.
ماجرا از این قرار است که خریداران نسخه دی‌وی‌دی فیلم سینمایی هزارپا که البته پول زیادی هم برای خرید این محصول پرداخته‌‌اند موفق به تماشای فیلم کامل در این دی‌وی‌دی نشدند و برای اینکه فیلم آقای ابوالحسن داوودی را کامل ببینند مجبورند تا در روزهای آینده قسمت بعدی این فیلم را هم خریداری کنند. خریدار بینوا بی‌خبر از اینکه قرار است چه بلایی سرش بیاید رفته و در سوپر‌مارکت و یا فروشگاه، نسخه نمایش‌خانگی فیلم هزارپا را خریده‌است. قیمت بالای این نسخه را که بی‌خیال شویم، می‌رسیم به یک کلاهبرداری فرهنگی که از سوی مالکان این فیلم و البته مؤسسه هنرهای تصویری سوره به‌عنوان مالک نسخه‌خانگی فیلم برای آخر سال خریداران بیچاره تدارک دیده شده است. حالا که صدای اعتراض‌ها بلند شده و خریداران از اینکه بدون هیچ اطلاع‌رسانی قبلی حتی در حد اشاره‌ای کوچک، روی پوستر و بسته‌بندی فیلم، متوجه شده‌اند که اثری ناقص خریده‌اند و باید یک‌بار دیگر هم دست به جیب شوند تا ادامه ماجرا را دریابند، کارگردان اثر مرحمت کرده و توضیحاتی ارائه کرده‌اند. داوودی گفته نسخه عرضه شده در شبکه نمایش بسیار مطول‌تر از نسخه اکران است و به همین دلیل در 2 قسمت عرضه شده‌است. داوودی البته خیلی نامحسوس هم اشاره کرده به اینکه می‌شد همین نسخه مطول را هم در 2 دی‌وی‌دی عرضه کرد که چنین نشده است. فارغ از این حرف‌ها، سؤال اینجاست که مؤسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری دقیقا به چه دلیل تن به این شارلاتانیزم داده و مخاطبان و خریداران را گول زده است؟
اتفاقی که برای عرضه نیمی از فیلم هزارپا افتاده یعنی اینکه مخاطب شبکه نمایش خانگی نه‌تنها باید با پرداخت مبلغی گزاف تنها 500پا را ببیند نه هزارپا، که با یکی از جدی‌ترین نمونه‌های غش در معامله آن هم نه در کف بازار و برای نخود و لپه که در فضای فرهنگی و برای یک محصول سینمایی هم رو‌به‌رو شود.
