روستاییان ذوینق در مضیقه

زهرا هادی‌لو| زنجان - خبرنگار :


روستاییان بیشترین بار اقتصادی را درحوزه کشاورزی و دامداری استان به دوش می‌کشند و از این راه امرار معاش می‌کنند. شاید تا چند سال پیش که بحران آب جدی نشده بود، می‌توانستیم بگوییم که وضعیت معیشتی آنان رضایت‌بخش است، اما به مرور زمان و با خشک شدن چشمه‌ها و قنات‌ها و کاهش نزولات آسمانی، دیگر روستاییان نیز از دیارشان دل بریده‌اند و راهی شهر شده‌اند تا شاید بتوانند در مشاغل خدماتی به نوایی برسند و روزگار بگذرانند.  ذوینق یکی از این روستاها در زنجان است که در 24 کیلومتری خدابنده و 8 کیلومتری سجاس قرار دارد. در این منطقه 500 نفر ساکنند و از طریق دامداری و کشاورزی زندگی می‌کنند.


کم‌آبی

دهیار ذوینق تعداد خانوارهای روستا را 127 خانوار اعلام می‌کند و می‌گوید: شغل بیشتر روستاییان کاشت گندم، جو و یونجه و دامداری است و محصولات باغی در ذوینق تولید نمی‌شود. 
هاشم حاجیلو با اشاره به کم‌آبی می‌افزاید: آب کشاورزی از طریق قناتی در روستا تامین می‌شود که در حال خشک شدن است و هر روز که می‌گذرد کم‌آبی بیشتر به چشم می‌خورد. حال نه مجوز حفر چاه داریم و نه می‌توانیم کاری از پیش ببریم.

اما این تمام مشکلات ذوینق نیست، این روستای کم‌جمعیت با کاهش آب آشامیدنی نیز دست به گریبان است. روستاییان در تابستان به اوج بی‌آبی می‌رسند تا جایی که از 24 ساعت فقط 10 ساعت آب آشامیدنی دارند.حاجیلو در این خصوص اظهار می‌کند: این موضوع را به اطلاع مسئولان رسانده‌ایم اما ترتیب اثر داده نشده است.


مدرسه در حال تخریب

کودکان و نوجوانان ذوینق برای این‌که آینده خود را بسازند باید درس بخوانند اما محیطی که 53 دانش‌آموز ابتدایی در آن به تحصیل مشغول هستند، استاندارد نیست.دهیار روستا می‌گوید: مدرسه در سال 66 ساخته شده و در حال تخریب است و در کنار جاده واقع شده و حیاط محصور ندارد. وی ادامه می‌دهد: این موضوع به نوسازی مدارس گفته شده و حتی به آنها پیشنهاد شده که برای جلوگیری از تصادف دانش‌آموزان در کنار جاده حصاری کشیده شود و خود روستاییان بنایی آن را انجام می‌دهند اما به آن توجهی نشده است.حاجیلو می‌افزاید: 25 دانش‌آموز راهنمایی و دبیرستان نیز برای ادامه تحصیل به روستای چنگور یا سجاس می‌روند.


 کارگری

با این‌که اهالی ذوینق از آب، برق و گاز برخوردارند اما مشکلات معیشتی آنان را واداشته تا به شهر بروند. دهیار روستا می‌گوید: بیشتر جوانان برای یافتن شغل به شهر می‌روند و به کارگری ساختمان مشغولند؛ البته جوانانی که برای کار به شهر می‌روند غروب به روستا برمی‌گردند و در آنجا ماندگار نمی‌شوند، زیرا هزینه ماندن در شهر برایشان گران تمام می‌شود و ترجیح می‌دهند در کنار خانواده و در دیار خود به سر ببرند.


طرح هادی

طرح هادی که قرار بود به معابر روستایی شکل و شمایلی جدید بدهد در بیشتر روستاها اجرا شده است. در ذوینق این کار 40 درصد پیشرفت داشته است، اما گویا روستاییان از این میزان راضی نیستند و علت آن را کوتاهی دهیاری عنوان می‌کنند. دهیار ذوینق در این خصوص می‌گوید: طرح هادی 40 درصد در روستا پیشرفت داشته و برخی معابر جدول‌کشی و سنگفرش شده است.حاجیلو می‌افزاید: اعتبارات دهیاری برای این کار بسیار محدود است و در سال به صورت تدریجی به حساب دهیاری واریز می‌شود. 

به همین دلیل دهیار نمی‌تواند کارها را به صورت یکجا انجام دهد. در حال حاضر بدهی دهیاری به پیمانکارها بیش از 25 میلیون تومان است اما روستاییان به دلیل ناآگاهی از این موضوع فکر می‌کنند که در انجام کارها کوتاهی می‌شود.وی به کمک‌های بنیاد مسکن در طرح هادی اشاره می‌کند و می‌گوید: در فاز یک، بنیاد مسکن با مشارکت دهیاری اقدام به سنگفرش کردن پیاده‌رو و جدولگذاری کرد که از نظر کیفیت پایین بود و در عرض مدت کوتاهی از بین رفت.


 اعتبار فوق‌العاده

دهیار روستا ادامه می‌دهد: بخشداری‌ها می‌توانند از طریق بند واو اعتبار فوق‌العاده برای دهیاری‌ها بگیرند و ما این درخواست را از آنها داشتیم که به آن ترتیب اثر داده نشد. اگر این اتفاق می‌افتاد می‌توانستیم با گرفتن حداقل 30 میلیون تومان به کارهای مربوط به طرح هادی سرعت ببخشیم و بدهی خود را به پیمانکار پرداخت کنیم.
حاجیلو سپس به نبود امکانات در دهیاری اشاره می‌کند و می‌گوید: دهیاری فاقد ماشین‌آلات ضروری است که از مسئولان می‌خواهیم به این موضوع رسیدگی کنند.
وی اضافه می‌کند: راه مواصلاتی روستا نیاز به آسفالت‌‌ریزی مجدد دارد و راه و شهرسازی در پاسخ به درخواست ما برای رسیدگی به این موضوع گفته جاهای مهم‌تر و برنامه‌های اولویت‌دار دیگری دارد که باید به آنها برسد.


تسهیلات مقاوم‌سازی مسکن

مقاوم‌سازی خانه‌های روستایی می‌تواند آنها را در هنگام بروز حادثه‌ها در امان بدارد؛ برای همین از سوی بنیاد مسکن حمایت‌هایی برای این منظور در نظر گرفته شده است. دهیار ذوینق در این خصوص می‌گوید: پیش‌تر 30 درصد از خانه‌های روستایی مقاوم‌سازی شده است، اما در 3 سال اخیر هیچ‌کدام از روستاییان نتوانسته‌اند تسهیلات مورد نظر را دریافت کنند. هاشم حاجیلو به سختگیری بانک‌های عامل برای اخذ تسهیلات اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: به دلیل سختگیری اعطای تسهیلات 25 میلیون تومانی و نوبت‌دهی‌های طولانی برای اخذ آن، روستاییان علاقه چندانی برای قرار گرفتن در بوروکراسی اداری آن ندارند و ترجیح می‌دهند در خانه‌های ناایمن خود زندگی کنند.