کِلک
کِلک
خاطرات چه شیرین و چه تلخ، همیشه منبع عذاب هستند اما حتی این عذاب هم شیرین است. وقت‌هایی که دل آدم پُر است، بیمار است یا در رنج است،آن‌وقت خاطرات تر و تازه اش می‌کنند. انگار که یک قطره شبنم شبانگاهی که پس از روزی گرم از فرط رطوبت می افتد و گل بیچاره پژمرده را که آفتاب تند بعد از ظهر تفته اش کرده شاداب می‌کند.
فئودور داستایفسکی
