وقتی «انوشیروان محسنی‌بندپی» رئیس وقت سازمان بهزیستی تهران به دیدار ساکنان خانه مادر و کودک تحت پوشش جمعیت مردمی «طلوع بی‌نشان‌ها» رفت، مادری رنجدیده تنها ثروتش را که قالیچه‌ای دستبافت بود به او هدیه داد و درخواست کرد برای پسران نوجوان کارتن‌خواب سرپناهی امن بسازد. این اتفاق سبب پاگرفتن سرای نور شد. «علی بدخشان» مدیر این مرکز است. صحبت‌های بدخشان نشان می‌دهد راه‌اندازی سرای نور نه تنها برای پسران نوجوان کارتن‌خواب امنیت و آرامش به همراه آورده، بلکه یکی از معضلات قدیمی محله یافت‌آباد را حل کرده است.
شنیده‌ایم این ساختمان بنای مخروبه‌ای بوده که با کمک اهالی یافت‌آباد برای سکونت نوجوانان کارتن‌خواب آماده شده است.
بله. اینجا سال‌ها متروکه بود و اهالی از ناامنی آن گلایه داشتند. وقتی بهزیستی ساختمان را برای راه‌اندازی سرای نور در اختیار جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها گذاشت، از اهالی محل و مددجویان بهبودیافته عضو جمعیت دعوت کردیم در آماده‌کردن سرا همکاری کنند. آنها هم با تخصص و سرمایه‌های کوچک و بزرگشان به کمک ما آمدند. بسیاری از معتادان بهبودیافته پیش از اعتیاد بنا، آهنگر، نجار و... بودند و از اینکه می‌توانستند مانند گذشته‌هایشان مفید باشند، خوشحال بودند.
سرای نور برای نگهداری پسران 13 تا 18 ساله راه‌اندازی شده، اما سن بعضی از کودکان مرکز کمتر از 13 سال به نظر می‌رسد.
بسیاری از کودکان کارتن‌خواب بر اثر اعتیاد و شرایط اقتصادی نامناسب دچار سوءتغذیه هستند و رشد جسمی مناسبی ندارند. از سوی دیگر بعضی از آنها در زمان پذیرش بدون شناسنامه هستند و نمی‌توانیم سن دقیق‌شان را تخمین بزنیم.
چه خدماتی به کودکان سرا داده می‌شود؟
کودکان در زمان ورود به مرکز مورد معاینات پزشکی قرار می‌گیرند و کمبود ویتامین، مشکلات بینایی و پوسیدگی دندان آنها درمان می‌شود. برای دریافت برگه‌های هویتی کودکان بدون شناسنامه اقدام می‌کنیم و پس از مشاوره و برنامه‌های روان‌شناسی برنامه‌های تحصیل و آموزش آنها پیگیری می‌شود. این بچه‌ها که در محله‌های پرخطر یا خانواده‌های آسیب‌دیده بزرگ شده‌اند و تجربه اعتیاد و کارتن‌خوابی دارند، با مشکلات روحی‌ـ روانی مختلف دست‌وپنجه نرم می‌کنند و برای آرام شدن به زمان زیادی نیاز دارند.
کودکان پس از 18 سالگی به خانواده باز می‌گردند؟
ما حتی در دوران دانشگاه و تشکیل خانواده در کنار آنها هستیم و از آنها حمایت می‌کنیم. بعضی از پسرها دوره مهارت‌آموزی را گذرانده‌اند و برای توانمندکردن خانواده‌هایشان تلاش می‌کنیم. در مواردی خانواده‌ها شرایط مناسبی پیدا می‌کنند و شرایط نگهداری فرزندشان را به دست می‌آورند. مثلاً 2 پسر 13 ساله داریم که سال‌ها همراه مادرشان کارتن‌خواب بودند، ولی حالا مادر اعتیادش را ترک کرده و با پرستاری سالمندان، زندگی فرزندانش را اداره می‌کند. برای آنها خانه اجاره کرده‌ایم و در کنار هم هستند.
مخروبه‌ای که سرای نور شد
در همینه زمینه :
