گفت‌و‌گو
اوج گیری «پرنده» در خارج از مرزهای ایران
خلبان مرودشتی با وجود تنگناهای مالی برای مسابقات انتخابی جام جهانی پاراگلایدر به هند می‌رود
فروغ جباری| شیراز- خبرنگار:
بی‌توجهی مسئولان به ورزش‌های هوایی از مواردی است که از سوی وزارت ورزش نیاز به بازنگری دارد. با وجود ظرفیت بسیاری که در زمینه این قبیل ورزش‌ها در کشور وجود دارد و افتخارآفرینی ورزشکاران در خارج از مرزهای ایران، لازم است فدراسیون و هیات‌های مربوطه مطالبات خود را با جدیت پیگیری کنند. یکی از بهترین‌های رشته «مسافت پاراگلایدر» در آسیا، یک جوان مرودشتی است که هفته آینده در هندوستان به مسابقات انتخابی مقدماتی جام جهانی خواهد رفت. این خلبان زبده در بسیاری از مسابقات برون مرزی حضور داشته، اما می‌گوید که دیگر ادامه این راه برایش دشوار است. با «محمدکاظم قلی‌پور» رکورددار پاراگلایدر در رشته مسافت که به پرنده فارس شهرت پیدا کرده است، گفت‌و‌گو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
مسابقات هندوستان چه زمانی برگزار می‌شود و آیا برای اعزام از حمایت دولتی برخوردار بوده‌اید؟
مسابقات مقدماتی انتخابی جام جهانی قرار است از هفته آینده در هندوستان و در شهر پانچی در نزدیکی شهر بمبئی برگزار شود و نفرات برتر از بین 120 خلبان برای شرکت در مسابقات جام جهانی معرفی شوند. با هزینه شخصی نزدیک به 15 میلیون تومان عازم این سفر هستم که البته این رقم بدون در نظر گرفتن هزینه تجهیزات است و متاسفانه هیچ حمایت مالی از طرف مسئولان را شاهد نبوده‌ایم.
رقبای شما از چه کشورهایی هستند؟
می‌توان گفت که از تمام کشورها در این مسابقات شرکت دارند؛ فرانسه، پرتغال، ژاپن و بسیاری دیگر از تیم‌های قدرتمند در این دوره از رقابت‌ها حضور دارند. رشته اصلی رقابت‌ها پاراگلایدر مسافت یا کراس‌کانتری است که بین سایر رشته‌ها اهمیت خاصی دارد و بیشتر ورزشکاران به این رشته روی می‌آورند. در این رشته، ورزشکار با پاراگلایدر مسافتی طولانی را طی می‌کند و ساعت‌ها روی هواست که این زمان می‌تواند 11 تا 12 ساعت باشد.
در مقایسه با رقبا چه وضعیتی از نظر آمادگی دارید؟
آنها از نظر مالی مورد حمایت قرار می‌گیرند و به غیر از ورزش دغدغه دیگری ندارند. اما شرکت‌‌کنندگان ایرانی باید مدت‌ها کار کنند و پولی را که با زحمت به دست می‌آورند برای رفتن به کشور‌های دیگر و شرکت در مسابقات خرج کنند. زمانی هم که برنده می‌شویم، افتخار پیروزی به دیگران تعلق می‌گیرد. ما حتی فضای مناسبی برای تمرین بهتر و آسوده‌تر نداریم.
شما به عنوان یکی از افتخار آفرینان این عرصه، مشکلات پاراگلایدر ایران را در چه مواردی می‌دانید؟
متاسفانه هنوز مانند سایر رشته‌های ورزشی ایران، دارای فدراسیون مجزا نیستیم. فقط یک انجمن به نام ورزش‌های هوایی وجود دارد که اهمیتی برای ورزشکاران قائل نیست. با توجه به درخششی که خلبانان ایران داشته‌اند، دیگر زمان آن رسیده که مسئولان نگاهی نو به این رشته داشته باشند. لازم است فدراسیون ورزش‌های هوایی تشکیل و از این طریق به مشکلات خاتمه داده شود. رشته‌ای که تا این اندازه افتخار آفرین بوده و در جهان هم جایگاه ویژه‌ای دارد، حداقل باید در زیرمجموعه ورزش‌های همگانی ایران قرار بگیرد. 3 سال است که با هزینه‌های شخصی به مسابقات می‌روم. برای مثال در کشور ترکیه علاوه بر هزینه تجهیزات پروازی و حقوق ماهیانه، هزینه‌های رفت و برگشت و حتی مبلغی به عنوان هزینه شخصی یا پول توجیبی هم به ورزشکاران پرداخت می‌شود. زمانی که با این ورزشکاران که حتی در رده‌های پایین‌تری قرار دارند، مسابقه می‌دهیم با خودمان فکر می‌کنیم که ایران با این حجم ثروت و قدرت چرا باید بین ورزشکارانش که تا این اندازه درخشش داشته‌اند، تفاوت قائل شود؟
به تازگی عضو تیم پایلوت یکی از کشورها شده‌اید؛ از این تجربه بگویید.
کمپانی تولید پاراگلایدر تریپ‌سون کشور اسلوونی از من درخواست کرده که عضو تیم پایلوتشان باشم. به این معنی که بعد از ساخت هر محصول جدید در این شرکت بال‌ها و تجهیزات برای ما ارسال می‌شود که با آنها پرواز و نظر کارشناسی خود را در این خصوص برای آنها ارسال کنیم. به تازگی با بال یکی از شرکت‌های استرالیایی هم پرواز می‌کنم و احتمالا جزو تیم آنها نیز در آینده‌ای نزدیک خواهم بود.
آیا پیشنهاد بازی برای کشور‌های دیگر را نیز داشته‌اید؟
بله. پیشنهادات بسیار زیادی شده است، اما علاقه‌ای که به شهرم مرودشت و دوستانم دارم، همچنین عشق به آموزش پاراگلایدر به کسانی که از سراسر استان مشتاقانه برای فراگیری پرواز به کلاس‌هایم می‌آیند، از مهاجرت خودداری کرده‌ام.
اگر برای رقابت‌های جام جهانی انتخاب شوید، هزینه سفر را چگونه تامین می‌کنید؟
هیچ فرقی نمی‌کند، اگر انتخاب شوم باز هم انتظار دارند با هزینه شخصی رهسپار مسابقات شوم. البته ممکن است تا زمان مسابقات جام جهانی بتوانم با جذب حامی مالی تا حدودی مخارج سفر را تامین کنم.
