برانکو؛ شاید بزرگترین بازنده جدایی کی‌روش
برای مدت‌های طولانی قرار گرفتن اسم کی‌روش و برانکو در کنار هم، برای هواداران فوتبال در ایران تداعی‌کننده یک جنگ تمام‌عیار و بی‌رحمانه خواهد بود؛ جدالی که در آن دو طرف کمر به حذف هم بسته بودند و حتی در دل جام ملت‌ها یا اوج لیگ قهرمانان آسیا هم علاقه‌ای به «آتش‌بس» نشان نمی‌دادند. کی‌روش بعد از پایان کار ایران در جام‌جهانی روسیه خطاب به برانکو گفت:«ایران دیگر به اندازه هر دوی ما جا ندارد، لطفا تشریف ببرید». در نهایت اما این خود او بود که 6 ماه بعد از آن مصاحبه طوفانی به خاطر ناکامی در جام ملت‌های آسیا ناچار به خروج از فوتبال ایران شد. حالا کی‌روش رفته و شاید بعد از 3 سال دعوای بی‌وقفه، خیلی‌ها امروز برانکو را یک فاتح مطلق بدانند؛ مردی که به مرادش رسیده و قوی‌ترین رقیب ممکن را از میدان به در کرده است. این سکه اما می‌تواند یک روی دیگر هم داشته باشد؛ اینکه خلأ کی‌روش در فوتبال ایران به تدریج انگیزه‌های پیروزی‌خواهانه برانکو را رو به زوال ببرد.
واقعیت آن است که دعوای کی‌روش و برانکو در این سال‌ها با وجود همه آثار زیانباری که داشت، منجر به تلاش بی‌وقفه هر دو مربی برای خواباندن مچ طرف مقابل و در نتیجه کسب نتایج بهتر در تیم ملی و پرسپولیس شد. هیچکدام از آنها نمی‌خواستند جلوی دشمن کم بیاورند و این شاید خیلی کمک کرد که هم تیم ملی و هم پرسپولیس دوران به نسبت موفقیت‌آمیزی را پشت سر بگذارند. اگر ایران به آن راحتی راهی جام‌جهانی 2018 شد و آنجا هم حداقل از نظر نتیجه‌گیری موفق بود و اگر پرسپولیس 2 دوره متوالی قهرمان لیگ شد و به فینال آسیا راه یافت، قطعا باید بخشی از این دستاوردها را پای جنگ کی‌روش- برانکو بنویسیم. این دو مربی به شکل دیوانه‌واری به جان هم افتاده بودند و می‌کوشیدند تا با انتقال روحیه جنگجویی به شاگردانشان، آنها را برای عملکرد بهتر تهییج و تحریک کنند. هر طور که حساب کنیم، دعوای 2مربی کروات و پرتغالی نقش زیادی در روزهای خوب فوتبال ایران برای هواداران پرسپولیس و تیم ملی داشت؛ حالا اما سوال این است که برانکو بدون یک دشمن خونی با پالس‌های منفی شبانه‌روزی، چه انگیزه مضاعفی برای به پیش راندن تیمش خواهد داشت؟
با این تفاسیر شاید برانکو بزرگترین بازنده جدایی کی‌روش از فوتبال ایران باشد. نیم‌فصل دوم برای سرخپوشان از فردا شروع خواهد شد و شاید گذشت زمان نشان بدهد آیا تغییر محسوسی در انگیزه‌های پیروزی‌طلبانه سرمربی سرخپوشان به وجود آمده یا نه. البته عجالتا وینفرد شفر چراغ اول را روشن کرد و با طعنه غیرضروری به برانکو در مورد محرومیت فصل گذشته سرور جپاروف، به پروفسور یادآوری کرد اگرچه دشمن رفته، اما رسم دشمنی ورنیفتاده است؛ آنچه می‌تواند از نان شب برای قرمزها واجب‌تر باشد.
در همینه زمینه :
