زیرنویس غوغا می‌کند
ویدیو 86
آرش نهاوندی
سال‌های 1386 و 1387 را می‌توان سال‌های اوج سریال «بریکینگ بد» در ایران دانست. در این سال‌ها بود که این مجموعه به طور غیر‌رسمی ترجمه شد و با زیرنویس در دسترس مخاطبان ایرانی قرار‌گرفت. از همان ابتدای دست به دست شدن دی‌وی‌دی‌‌های این سریال، بریکینگ بد با استقبال زیادی از سوی تماشاگران ایرانی روبه‌روشد اما تقریبا یک دهه تا قرار گرفتن نام این سریال در فهرست سریال‌های خارجی ارائه شده توسط شبکه نمایش خانگی زمان باقی بود. در سال 1394 بریکینگ بد به عنوان آخرین سریال خارجی رسما در ایران ترجمه و دوبله شد و توسط شرکت «تصویر گستر پاسارگاد» به شبکه نمایش خانگی راه یافت. پیش از «افسار‌گسیخته» اما چندین سریال خارجی دیگر نیز توسط دوبلورهای معتبر داخل کشور دوبله شده و به بازار روانه شده بودند؛ دلیل این امر نیز محبوبیت سریال‌های خارجی نزد مخاطبان ایرانی بود؛ محبوبیتی که با سریال «لاست» آغاز شده بود. «فرار از زندان» (سال 88)، لاست (سال 89)، «گروگان» (سال 89)، 24 (سال 89)، «ترمیناتور»(سال 92) و« لیست‌سیاه» (سال 93) از جمله سریال‌هایی بودند که پیش از افسار گسیخته توسط شبکه نمایش خانگی وارد بازار شده بودند. بریکینگ بد از محصولات سونی پیکچرز بود که توسط شبکه ای‌ام‌سی پخش و به بازار عرضه شد. وینس گلیگان که قبلا مجموعه پرونده‌های ناشناخته را برای شبکه فاکس ساخته بود کارگردان سریال بریکینگ بد است. این سریال در 5 فصل و 62 قسمت ساخته شده است. پخش بریکینگ بد هم در آمریکا و هم در ایران مباحث زیادی را برانگیخت و بسیاری در آن زمان معتقد بودند که موضوع سریال می‌تواند باعث ترویج خشونت و افزایش میزان جرم و جنایت در جوامع شود. جوایز زیادی را به خود اختصاص داد که از آن جمله‌اند: جایزه گلدن گلوب 2014 برای بهترین سریال تلویزیونی در بخش درام وجایزه گلدن‌گلوب بهترین بازیگر مرد در یک سریال تلویزیونی که به بریان کرانستون بازیگر اصلی این سریال اهدا شد. در سال 2013 هم این سریال نامزد دریافت گلدن‌گلوب برای بهترین سریال و بهترین بازیگر مرد سریال‌های تلویزیونی شده بود. موفقیت این سریال در زمان پخش به حدی بود که در سال ۲۰۱۳، از سوی کتاب رکوردهای گینس لقب «تحسین برانگیزترین سریال تلویزیونی تاریخ جهان» را به خاطر دریافت ۹۹درصدی رأی مثبت منتقدان به نام بریکینگ بد به خود اختصاص داد.
تئاتر 86
تبریک، تسلیت
رادی، بیضایی
مهرداد رهسپار
بی‌شک یکی از عجیب‌ترین رویدادهای تئاتر ایران در سال 1386یادداشت اکبر رادی با عنوان «تو آن درخت روشنی» برای تولد بهرام بیضایی بود. رادی سال‌ها بود که مطلبی برای نشریات ننوشته بود اما فردای روزی که او این یادداشت را به واسطه مهدی میرمحمدی به روزنامه اعتماد داد، در بیمارستان پارس چشم از جهان فروبست. فردای روزی که رادی رفت، بهرام بیضایی درگذشت رادی را تسلیت گفت. اکبر رادی که نثر فارسی زبانزدی در نامه‌ها و مقالات خود داشت، در دفاع از بهرام بیضایی، در دفاع از زبان، ادبیات و نمایشنامه‌نویسی فارسی، با عباراتی که از یادها نخواهد رفت، به همه ادا و اطوارهای تئاتر معاصر ایران؛ «در عصر بی‌خصلتی که خرده‌کاسبان، عفاف صحنه ما را جواز کسب خود کرده با خیال‌جمع در لابی‌های تولیدی و بنگاه‌های سریالی پرسه می‌روند و گورزادگان و کوچک پایان پسمانده‌های مکتب پاریس و لندن سابق را در دایره فرم غرغره می‌کنند و با تعدادی کارتون، یک چینش هندسی، دو تیغه نور و یک سکوت خواب‌آور و ناگهان خر نعره‌های پلشت و یک زبان معلق یأجوج (لال‌بازی؟ یا متن‌زدایی؟) مدعی کشف لحظه‌های ناب هستی‌اند، در این عهد بی‌خصلت بی‌هویت بی‌معنی، تو پا‌سوخته بیرون صحنه مانده، در جست‌وجوی معنی تئاتر، جام‌خضر زمانه‌ای و زهی ما که معنی تئاتر را در ژرفه‌های درون و آن تشعشع اسطوره‌های شورانگیز تو باز جسته‌ایم. پس من لوح مرد فصل‌های صحنه ایران را به لفظ و نمادین به تو تقدیم می‌کنم تا حریم بقعه ما را به شعله ایمان و مهر منور کنی، و به روح صحنه ما رستگاری جاودانه ببخشی.» این تبریک از یادها نخواهد رفت و نیز آن یادداشت شتابزده بیضایی در سوگ اکبر رادی که همانجا در همان صفحه و همان ستون با حذف یک جمله منتشر شد؛ «نامردی است که در جواب تبریک رادی تسلیت بگویم! این نه از من که از روزگار است- آری- آن هم آنجایی که تبریک فرق چندانی با تسلیت ندارد! رفت آن بزرگواری که رادی بود؛ سوار بر واژه‌های خویش اما چشمه‌ای را که از قلم وی جوشید، جا گذاشت، تا کاسه دست‌هامان را از آب زندگی‌بخش آن پر کنیم!»
