گسترش رفاه دانشجویی

خدیجه نوروزی

تاسیس خوابگاه‌های دانشجویی غیردولتی و خصوصی از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در شرایطی سال85 مطرح شد که رشد کمی دانشگاه‌ها در کشور با رشد امور رفاهی‌شان همراه نبود و از این حیث کمبود احساس می‌شد. بر همین اساس و باتوجه به ابلاغ دستورالعمل اجرایی تاسیس و اداره خوابگاه‌های غیردولتی، اشخاص متقاضی تاسیس و اداره این خوابگاه‌ها می‌بایست دارای عدم‌سوء‌پیشینه کیفری، عدم‌اعتیاد به مواد‌مخدر و صلاحیت فردی می‌بودند. همچنین درخصوص اشخاص حقوقی نیز ثبت شرکت خدماتی از اداره ثبت‌شرکت‌ها، عدم‌اعتیاد به مواد‌مخدر مدیرعامل، عدم‌سوء‌پیشینه کیفری اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل و تأیید صلاحیت فردی مدیرعامل از سوی ناجا برای تاسیس خوابگاه ضروری بود. ارائه درخواست کتبی متقاضی به دانشگاه مربوطه، بررسی درخواست متقاضی توسط دانشگاه و تأیید آن، معرفی متقاضی از سوی دانشگاه به ناجا، بازدید کارشناسان ناجا از خوابگاه، ارائه تضمین لازم برای رعایت ضوابط و مفاد دستورالعمل، صدور مجوز فعالیت یکساله از سوی دانشگاه و صدور مجوز دوساله و سه‌ساله پس از بررسی عملکرد یکساله و دوساله از مراحل صدور مجوز تاسیس خوابگاه در سال 85بود.

تأییدیه سازمان نظام مهندسی ساختمان ازحیث تاسیسات و استحکام و تأییدیه فضا از حیث انتظامی و ترافیکی از شرایط لازم برای مکان خوابگاهی بود. در این راستا خوابگاه‌های غیردولتی به تناسب تجهیزات و امکانات قابل ارائه، به خوابگاه‌های درجه یک و ممتاز تقسیم می‌شدند. میزان اجاره‌بها نیز براساس توافق طرفین یعنی دانشگاه و متقاضی تاسیس، تعیین می‌شد.

حداکثر ظرفیت اتاق‌ها

در این خوابگاه‌ها حداکثر ظرفیت اتاق‌ها برای 3نفر 12مترمربع، برای 2نفر 9مترمربع و برای یک نفر حداقل 6مترمربع درنظر گرفته شد. ظرفیت اتاق‌های بالاتر از 12مترمربع براساس سرانه هر دانشجو حداقل 4مترمربع درنظر گرفته شد و اسکان بیش از 6دانشجو در یک اتاق ممنوع بود. طرح خوابگاه‌های خصوصی با هدف تأمین امکانات رفاهی کافی برای دانشجویان و کاهش دغدغه و نگرانی جهت اسکان در سال85 استارت زده شد و امروزه در 31 استان کشور 321‌خوابگاه غیردولتی مجوز‌دار وجود دارد که 27هزار دانشجو در آنها اقامت دارند.