از بهارش پیداست!

 اصلا بزرگ‌ترین ضربه به جام ملت‌های آسیا همین است که بازی افتتاحیه‌اش را محمد سیانکی گزارش کند. این انتخاب برای بازی امارات و بحرین به خوبی عیار مهم‌ترین تورنمنت ملی آسیا را حداقل از دیدگاه صداوسیما نشان داد. غیر از این اما خود سیانکی هم سنگ تمام گذاشت و نخستین بازی جام ملت‌ها را به یادگاری نفیس از خودش تبدیل کرد. فکرش را بکنید درحالی‌که همه آسیا می‌دانستند عمر عبدالرحمن، مهم‌ترین ستاره امارات و یکی از بهترین بازیکنان فعلی قاره به‌دلیل مصدومیت حضور در جام ملت‌ها را از دست داده، سیانکی این موضوع را نمی‌دانست. یعنی اگر به‌طور تصادفی یک شهروند را از خیابان پیدا می‌کردی و پشت میکروفن گزارش این بازی می‌نشاندی، احتمالا او نخستین جمله‌اش را به مصدومیت عمر اختصاص می‌داد، اما سیانکی این را نمی‌دانست؛ نه‌تنها نمی‌دانست بلکه حتی بعد از دریافت ابلاغ گزارش بازی امارات هم یک جست‌وجوی ساده انجام نداد تا حداقل اطلاعات بدیهی از این قبیل را به‌دست بیاورد. جالب اینکه او عامر عبدالرحمن را برادر عمر معرفی می‌کرد، درحالی‌که آنها هیچ نسبتی با هم ندارند. عامر در ابوظبی به دنیا آمده، درحالی‌که عمر‌ زاده ریاض در عربستان است. خالد و محمد 2 برادر عمر هستند و عامر ربطی به آنها ندارد. به اینها اضافه کنید اشتباه حیرت‌انگیز و طولانی‌مدت سیانکی در معرفی دروازه‌بان امارات را؛ جایی که او خالدعیسی را علی خثیف می‌نامید. در نهایت سیانکی همه‌‌چیز را گردن اطلاعات متناقض منتشر‌شده در سایت‌ها انداخت، درحالی‌که مطلقا چنین چیزی نیست و اطلاعات مسابقاتی با این درجه از اعتبار به راحتی در دسترس است؛ حداقل در همان سایت رسمی AFC.

از سوی دیگر گزارش سرهنگ علیفر هم روی بازی استرالیا و اردن، مطابق انتظار خالی از نکات تعجب‌برانگیز نبود. او ابتدای بازی احتمال پیروزی پرگل استرالیا را داد که درست از آب در نیامد. نکته عجیب‌تر اینکه سرهنگ حتی از عدم‌استفاده از سیستم کمک‌داور ویدئویی در دور گروهی جام ملت‌های آسیا هم با‌خبر نبود و بعد از وقوع یک صحنه مشکوک در بازی، سخن از بازبینی تصاویر به میان آورد. این در حالی است که به دفعات اعلام شده بود قرار است از VAR فقط در مراحل حذفی این تورنمنت استفاده شود و بد است اگر گزارشگر مسابقه چنین اطلاعات ساده‌ای را نداشته باشد. در نهایت آخرین بازی شب دوم را هم که بین فلسطین و سوریه برگزار شد، جواد خیابانی گزارش کرد. عمده مسئله در مورد گزارش آقاجواد این بود که او تلاش داشت به شکل مستمر به بازی رنگ‌حماسی بدهد و مدام حرف از مظلومیت 2‌ملت می‌زد. ضمن احترام به این حقیقت مسلم، نکته مهم اینجاست که وقتی داریم در مورد یک مسابقه فوتبال حرف می‌زنیم، اولویت با مسائل فنی است و شاید جایی برای این همه حاشیه‌روی باقی نماند. در مجموع از آنجا که از قدیم گفته‌اند سالی که نکوست از بهارش پیداست، به‌نظر می‌رسد بعد از هنرنمایی امثال سیانکی و علیفر در بازی‌های آغازین، در طول جام ملت‌ها باید منتظر درخشش هر چه بیشتر گزارشگران محترم تلویزیونی باشیم. جالب اینکه شبکه سوم سیما در برنامه شبانگاهی‌اش که توسط میثاقی اجرا می‌شود، خلاصه مسابقات را با گزارش انگلیسی روی آنتن می‌برد. دیگر خودتان ببینید آش چقدر شور شده است!