دریچه
کتاب‌های منتخب نیویورک‌تایمز از نگاه نویسندگان
نویسندگانی مانند اسی ادوگیان، تارا وست‌آور و دیوید بلایت در گپ‌وگفت‌هایی با نیویورک‌تایمز از کتاب‌های مورد علاقه‌شان در سال2018گفته‌اند. نیویورک‌تایمز در این گزارش می‌نویسد: بعضی از سال‌ها آنقدر لذتبخش هستند که دوست ندارید به پایان برسند و بعضی سال‌ها اینقدر کسل کننده‌اند که منتظرید زودتر به پایان برسند. نمی‌دانیم سال 2018جزو کدام دسته است اما از نظر ادبی سالی پر از نویسندگان کتاب‌اولی و آثار جذاب بود. برای بزرگداشت سال 2018از نویسندگان برتر این سال به انتخاب نیویورک‌تایمز سؤال کردیم که چه آثاری را بیشتر از همه پسندیدند.
شائون بائر، نویسنده «زندان آمریکایی»
رمان «ساختمان یاکوبیان» نوشته آلا آل آسوانی را خیلی دوست داشتم. نویسنده با ترکیب زندگی چند نفر در آپارتمانی در قاهره طرحی زیبا و پیچیده از جامعه مصری ارائه می‌کند.
دیوید دابلیو بلایت، نویسنده «فردریک داگلاس: پیامبر آزادی»
«فریادی در خرابه‌ها»، دومین رمان کوین پاور را خواندم. بعضی منتقدان کتاب را به‌عنوان اثری ادبی دوست ندارند اما من معتقدم این کتاب خیلی عمیق است و به خواننده نشان می‌دهد تأثیرات گذشته هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد. کتاب ماجرای برده‌داری، تاریخ و جنگ‌های داخلی را مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که این اتفاقات همیشه منتظر هستند تا نابودمان کنند.
لیسا برنان جابز، نویسنده «انسان بی‌اهمیت»
«قصه مادر» نوشته فیلیپ لوپِیت داستانی جذاب درباره خانواده نویسنده است و به‌نظرم داستان آرام و زیبایی دارد.
اسی ادوگیان، نویسنده «واشنگتن سیاه»
یکی از جذاب‌ترین کتاب‌های سال «لولیتا واقعی» نوشته سارا وینمان است. نویسنده با تحقیق درباره ربوده شدن دختر یازده ساله‌ای در سال 1948توسط فرانک سال، مکانیک میانسال به تاریخچه پر از تشویش «لولیتا»ی ناباکوف اشاره می‌کند.
لیسا هَلیدی، نویسنده «تقارن»
به پیشنهاد داستان‌نویسی ایتالیایی کتاب «زندگینامه آلیس ب. توکلاس» را خواندم که کتابی غیرداستانی نوشته گرترود اشتاین است که توسط آلیس توکلاس روایت می‌شود. البته این کتاب نخستین‌بار در سال 1933منتشر شد و این سؤال را مطرح می‌کند که چه‌کسی تعیین می‌کند که هر کس چه داستانی را روایت کند؟
ربکا مک‌کای، نویسنده «معتقدان واقعی»
آخرین رمان ساموئل پاکز تحت عنوان «مراقب» داستانی هوشمندانه از مرگ و زندگی در برزیل و لس‌آنجلس است که امسال پس از مرگ نویسنده در 41سالگی‌اش منتشر شد.
میشائیل پولان، نویسنده «چگونه ذهن خود را تغییر دهید»
«فرا داستان» نوشته ریچارد پاورز داستانی خیلی تازه است؛ زیرا تمرکز اصلی را از روی انسان به‌عنوان ارزش و معنای دنیا برمی‌دارد و درختان را در اولویت قرار می‌دهد.
لیلا سلیمانی، نویسنده «لالایی»
امسال کتاب «باقیمانده عشق» نوشته زرویا شالِو را خواندم. به‌نظرم نویسنده این داستان استعداد بی‌نظیری دارد. او با ظرافت تمام درباره قدرت، خانواده، عشق و ترس می‌نویسد.
تارا وست‌آور، نویسنده «تحصیل‌کرده»
کتاب «احساس آزادی کن» نوشته زادی اسمیت مجموعه مقالاتی عالی است که در اوضاع امروز دنیا خواندنش جالب است.
