جواد، همچنان شاد

همه دنیا هم که زیر و رو شود، جواد خیابانی عزیز همان است که بود. فقط او می‌تواند وسط گزارش بازی پرسپولیس و پارس، 20دقیقه از بزرگواری و خونگرمی و سختکوشی مردم بوشهر و جم (که البته مخلص همه آنها هم هستیم) تعریف کند و وسط این داستان‌ها اصلا متوجه تعویض طاهرخانی با سعید حسین‌پور نشود. فقط او می‌تواند یک ربع بعد از اینکه ملت طرح موزاییکی شماره 13 را بلند کردند و دست‌شان خشک شد و افتاد، ناگهان با کمک‌های بیرونی راز خفن نهفته در این حرکت را کشف کند و تازه بگوید: «فکر می‌کنم به‌خاطر حسین ماهینی این کار را کردند.» فقط او می‌تواند گل زیر طاقی علیپور را از جنس گل‌های بغل پای فرشاد پیوس بداند و مدعی شود مهدی تارتار در دوران بازیگری شوت‌های زیادی می‌زد. اصلا چرا اینها را می‌نویسیم؟ مگر این همه نوشتیم کجا را گرفتیم؟ ادامه بده جواد جان!