گفت وگو
نخبگان در انتظار حمایت مسئولان
رزوان، نخبه کردستانی : زمانی که از امارات به ایران برگشتم، قولهای بسیاری به من دادند که هیچ‌کدام تاکنون عملی نشده است
روزیتا قادری| سنندج-خبرنگار :
معرفی توانمندی جوانان نخبه بیش از هر چیز می‌تواند معرف جایگاه و ظرفیت جوانان در عرصه‌های علمی و عملی باشد، لذا کسب موفقیت‌های نخبه‌های استان در عرصه‌های مختلف مستلزم برخورداری از حمایت و پشتیبانی‌های مسئولان آن استان است؛ جوانان موفق امروز ما به این مهم نیاز دارند تا بتوانند با انگیزه و توانمندی بیشتر برای کشور و استان افتخار کسب کنند. «رضا رزوان» 22 ساله، ساکن شهرستان سقز، از سال 1390 با مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای استان کردستان آشنا شده است و از سیزدهمین دوره مسابقات ملی با تلاش و فعالیت مستمر علمی و فنی توانسته مقام‌هایی کسب کند. در ادامه گفت‌وگوی همشهری را با این جوان نخبه می‌خوانید.
در چه مسابقاتی شرکت داشته‌اید و چه مقام‌هایی کسب کرده‌اید؟
با توجه به علاقه و استعدادی که در خود دیدم، در سال 1390 توانستم در رشته تاسیسات لولهکشی و گرمایشی دیپلم افتخار و در سال 1392 در رشته تاسیسات الکتریکی مدال طلای کشوری را به دست آوردم. همچنین در سال 2015 در اردوی آماده‌سازی مسابقات جهانی برزیل شرکت کردم، اما با ناداوری و بی‌مهری حذف شدم. سال 2017 با عزمی راسختر در اردوی آماده‌سازی امارات شرکت کردم و به عنوان نفر اعزامی به مسابقات جهانی ابوظبی انتخاب شدم که متاسفانه به بهانه تحریمهای سیاسی، اجازه مسابقات در امارات هم به من داده نشد و نهایتا توانستم در سال 2018 در مسابقات جهانی آزاد مهارت در کشور روسیه عنوان نقره این رقابتها « اوراسیا – روسیه» در رشته تاسیسات الکتریکی را به دست بیاورم.
چطور شد که مهارت تاسیسات الکتریکی را آموزش دیدید و از کجا شروع کردید؟
10 ساله بودم که همراه پدرم در رشته تاسیسات مکانیکی فعالیت داشتم و با توجه به علایق خودم در رشته برق، از سال 1388 رسما فعالیتم را به صورت علمی و آکادمیک در زمینه برق شروع کردم. در این مدت با تلاش شبانه‌روزی توانستم با سرعت بیشتری در این زمینه گام بردارم و پیش بروم، این در حالی بود که هر روز از اول صبح تا پایان وقت مدرسه درس میخواندم و بعد از آن مستقیم به کارگاه رایگان آموزش فنی و حرفه‌ای شهرستان سقز میرفتم و کار میکردم و تا پاسی از شب در آن مرکز فعالیت و تمرین داشتم. این دوران برای من بسیار پرتنش بود اما چون علاقه شدیدی به رشته برق داشتم هیچ‌چیزی نمیتوانست ذهن من را برای آموزش برق و ذخیره دانش بیشتر قانع کند، لذا آغاز رشته برق از مقطع هنرستان بود و یک سال بعد با آموزش‌های رایگان فنی و حرفه‌ای به تجربیاتم افزوده شد.
در مسیر موفقیت شما چه کسانی بیشترین نقش حمایتی و پشتیبانی را داشته‌اند؟
عامل موفق‌شدنم در این راه در درجه اول زحمات و تلاش‌های شخص خودم بوده است. با سختی‌های بسیار و صبر، حوصله و انگیزه فراوان روزهای سخت و پرکاری را پشت سر گذاشته‌ام. در درجه بعدی نیز کمک‌ها و راهنمایی‌های پدر بزرگوارم است که من را با جان و دل حمایت می‌کند. همچنین مربی دلسوز و با تجربه‌ام «فاروق محمد امینی» که با راهنمایی‌های درست خود، به پرورش من در این زمینه کمک کرد و توانست با حرفه خود استعدادهای من را کشف کند و تمامی امکانات سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای را به صورت تمام وقت در اختیارم قرار دهد.
سال‌های گذشته هم نماینده‌هایی از کشور در مسابقات این مهارت‌ها مقامی کسب کرده بودند؟
در رشته تاسیسات الکتریکی متاسفانه ایران تاکنون مقامی نداشته و چون این رشته، رشته سختی است، لذا آمادگی جسمی و ذهنی بسیار فعال لازم دارد. من با افتخار اولین مدال را برای ایران در این رشته کسب کردهام. رشته تاسیسات الکتریکی شامل 3 بخش است، بخش اول، سخت‌افزار و نصب تجهیزات پروژه است که بیشترین زمان را میگیرد و انرژی قابل توجهی لازم دارد. در این بخش به دقت و ظرافت بسیاری نیز نیاز است. بخش دوم، پروژه برنامهنویسی کنترلرهای مورد استفاده در پروژه است که شامل 2 بخشSmart Home و اتوماسیون صنعتی می‌شود که به خلاقیت و قدرت تفکر خوبی نیاز دارد. همچنین بخش سوم، عیبیابی یک سیستم برقی است که این قسمت مهارت یک مهندس برق را به چالش خواهد کشید.
بعد از به دست آوردن این مقام چه حمایت‌هایی از شما در استان شد؟
متاسفانه باید بگویم هیچ حمایتی از من نشده است. در کشور امارات به دلیل مشکلات ذکر شده نتوانستم مدالی کسب کنم. زمانی که از امارات به ایران برگشتم، قولهای بسیاری به من دادند که هیچ‌کدام هم عملی نشد. از سال 92 عضو بنیاد نخبگان بودم که متاسفانه در سال 95 این حق را نیز از من گرفتند. با توجه به این‌که در سال جاری مقام دوم جهان را کسب کردم، هیچ تقدیری در یک جمع ملی از من نشد.
انتظار از مسئولان
رزوان، نخبه کردستانی: از مسئولان انتظار دارم به جایگاه و شأن نخبگان به اندازه یک مدال‌آور ورزشی، احترام بگذارند و برایش ارزش قائل شوند. این موضوع و برخی بیمهریها باعث شده تعدادی از نخبگان علمی مجبور به مهاجرت شوند و دیار خود را ترک کنند. بی‌شک حمایت و پشتیبانی از نخبه‌های کشور نیازی ضروری است و اگر آنها جدی گرفته نشوند، قطعا در آینده شاهد بی‌انگیزگی و بی‌استعدادی جوانان امروز خواهیم بود. از مسئولان درخواست دارم جوانان و خواسته‌های آنها را جدی بگیرند.