رجوع به تعریف تئاتر

عبدالرضا اکبری/ بازیگر سینما و تلویزیون
بر اساس تعریف و شناختی که از تئاتر وجود دارد، این هنر در کنار جنبه‌های تفریحی و سرگرم‌کننده، حامل پیام‌های تأمل‌برانگیز انسانی و زوایای شگفت‌ و شگرف هنری است.

جمع این خصایص، تماشاگران تئاتر را نیز متفاوت می‌کند. در واقع به عبارت بهتر، برای هر قشری از جامعه، تئاتر و نمایش داریم؛ نمایش‌هایی که بسته به متن و اجرا، مخاطبان خاص خود را می‌یابند. از همین‌روست که پرداختن به نوعی از تئاتر موجب شده است تعداد محدودی، مخاطب این هنر در جامعه باشند؛ یعنی اگر به چند سالن تئاتر در روزهای متوالی سر بزنید، چهره‌های تکراری را می‌بینید؛ کسانی که یا دانشجویندـ بیشتر دانشجوی تئاترـ یا در این زمینه مشغول به کارند.

این امر موجب شده است تا جای بسیاری از اقشار جامعه و از جمله خانواده‌ها در سالن‌های تئاتر خالی باشد. از این‌رو اگر ما بخواهیم کاری برای زیاد‌شدن تعداد مخاطبان تئاتر انجام دهیم، باید به فکر تنوع موضوعات باشیم. اما ظاهرا عده‌ای چاره کار را در این دیده‌اند که با وارد‌کردن تجملات به این هنر، تئاتر را نیز جزو تفریحات طبقه پردرآمد و برخوردار جامعه درآورند؛ کاری که به حیثیت تئاتر لطمه می‌زند. معدود رشته‌هایی، پیوند این هنر مردمی را با اقشار مختلف جامعه از هم می‌گسلد و باعث می‌شود تئاتر در آینده حرفی برای گفتن نداشته باشد؛ چرا‌که اگر این رویه ادامه پیدا کند، مخاطبان تئاتر محدود به کسانی خواهند شد که از سر شکم‌سیری و فقط به دنبال تفریح به سالن تئاتر می‌آیند.  باز هم تأکید می‌کنم؛ تئاتر، هنری مردمی، غنی و والاست. برای رونق آن نه نیاز به ستاره‌ سینما داریم، نه قهرمان ورزش. اگر‌ روی صحنه تئاتر، مردم حرف دلشان را بشنوند، اگر اجراها چیزی قابل لمس شبیه زندگی آنها باشد و اگر به مفهوم و تعریف تئاتر رجوع کنیم، این هنر احیا می‌شود.