دروازه ورود به دنیای قهرمانی

فتانه فرهادی|خبرنگار

منطقه 11

داستان قهرمانی انسان‌ها بسته به مسیر و روشی که برای رسیدن به مقصد دنبال می‌کنند، متفاوت است. در این مسیر، هر قهرمانی موفقیتش را مدیون کسی یا جایی می‌داند. نخستین هنرستان تربیت‌بدنی کشور با 30 سال قدمت، قهرمان‌های بسیاری را راهی میدان‌های بین‌المللی کرده است و اکنون این افراد دنیای قهرمانی‌شان را مدیون آن می‌دانند. با «خدابخش راهدار» مدیر توانمند و دلسوز هنرستان تربیت‌بدنی «شهید قدوسی» برای دیدن محرومیت‌های این هنرستان قهرمان‌پرور همراه شدیم. محرومیت‌هایی که اگر اراده قوی دانش‌آموزان و معلمانش نبود، شاید در این هنرستان قهرمانی بارها تکرار نمی‌شد. 

هنرستان تربیت‌بدنی شهید قدوسی نخستین هنرستان تخصصی تربیت‌بدنی کشور است که از سال 1370 در نزدیکی میدان منیریه منطقه 11، در 30 رشته تخصصی و عملی ورزشی فعالیت خود را آغاز کرده است. به کارگیری مربیان و معلمان مجرب باعث شد هنرستان خیلی زود جای خود را در میان علاقه‌مندان به علوم ورزشی باز کند و دانش‌آموزان از همه مناطق تهران و نیز سایر شهرهای دیگر از جمله گیلان، مازندران و شیراز برای تحصیل به این هنرستان بیایند. بنــــابراین هنرستان برای پاسخ به نیاز دانش‌آموزان باید فضای بیشتری را در اختیار داشته باشد، به همین دلیل سال 1384 به مرکزی در خیابان خرمشهر منتقل شد. مکان جدید اگرچه از نظر مساحت بزرگ‌تر بود اما به دلیل کمبود امکانات و تجهیزات مناسب، همچنان نتوانسته است پاسخگوی نیاز دانش‌آموزان باشد. 

هنرستانی تنها با 2 سالن تمرین

ورودمان به هنرستان با استقبال گرم دکتر خدا بخش راهدار همراه می‌شود. مدیری با 29 سال سابقه که 18 سال آن در این هنرستان بوده است. پس از گپ‌وگفتی کوتاه به بازدید از سالن‌های هنرستان می‌رویم. او حین بازدید می‌گوید: «اینجا سالن امتحانات مدرسه بوده که اکنون هنرجویان رشته‌های کشتی، ژیمناستیک و بدنسازی در آن تمرین می‌کنند. دومین سالن که محوطه کوچکی است برای درس عملی تنیس روی میز اختصاص دارد اما ستون‌های وسط سالن اجازه نمی‌دهد از فضای آن استفاده بیشتری کنیم. برای دیگر درس‌های عملی، دانش‌آموزان، مجبور به اجاره استخر، زمین چمن و سالن فوتسال و هندبال و... از شهرداری و باشگاه‌های خصوصی هستیم.» البته دانش‌آموزان برای یادگیری درس‌های نظری هم فضای مناسبی در اختیار ندارند: «برای 30 رشته ورزشی که آموزش‌های نظری هم دارند، تنها 6 کلاس وجود دارد برای همین 3 انباری را به کلاس تبدیل کردیم.» پس از بازدید کلاس‌ها و سالن‌هایی که از نظر امکانات و ایمنی کمتر به هنرستان‌های ورزشی شباهت دارد، با گذر از حیاط رنگ و رو رفته هنرستان، وارد زمین چمن طبیعی می‌شویم که بیشتر شبیه زمین‌های خاکی فوتبال در جایی دور افتاده از شهر است. راهدار می‌گوید: «این زمین سال‌ها در اختیار آموزش و پرورش منطقه بود. خوشبختانه چند روزی است با همکاری رئیس آموزش و پرورش منطقه آن را تحویل گرفته‌ایم، اما مانده‌ایم با دست خالی چگونه آن را احیا کنیم.»


ظرفیت‌هایی که از آنها حمایت نمی‌شود

محوطه هنرستان پر از تابلوهایی است که عکس و نشان‌های قهرمانی هنرجویان در آن نقش بسته و راهدار با افتخار آنها را شناسنامه هنرستان می‌داند. می‌گوید: «عکس و سابقه دانش‌آموزان قهرمان را از زمان تأسیس تاکنون، نصب کرده‌ایم تا انگیزه‌ای باشد برای دانش‌آموزانی که هرسال در این هنرستان ثبت‌نام می‌کنند. در هر مسابقه ملی و بین‌المللی که برگزار می‌شود، دانش‌آموزان هنرستان حضور دارند و همیشه مدال‌های خوشرنگ کسب می‌کنند. بسیاری از آنها در رده‌های نوجوانان، جوانان و در تیم‌های ملی بازی می‌کنند.» او به برخی از چهره‌های ورزشی اشاره می‌کند و می‌افزاید: ««مصطفی حسین‌خانی» عضو تیم‌ملی کشتی و قهرمان جهان، «شهاب عادلی» دروازه‌بان تیم‌ملی جوانان، «علیرضا حقیقی» دروازه‌بان تیم‌ملی، «فرامرز ظریف» عضو تیم‌ملی والیبال و صدها چهره ورزشی دیگر همه از هنرجویانی بوده‌اند که در این هنرستان درس خوانده و پا به دنیای قهرمانی گذاشته‌اند.»

نیازمند نگاه دلسوزانه مسئولان 

اما همه با ظرفیت‌ها و پرورش قهرمان‌های ملی که برندی برای این هنرستان به حساب می‌آیند، بودجه و سرانه آن مانند دیگر هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای است. مدیر هنرستان در این‌باره می‌گوید: «باید از وزارتخانه برای هنرستان‌ها بودجه‌ای مصوب شود و این نیازمند نگاه دلسوزانه مسئولان است. شهرداری با امکاناتی که در اختیار دارد می‌تواند زمین چمن طبیعی فوتبال هنرستان را احیا کند و در مقابل برنامه‌هایی را در آن برگزار کند. آنها دست‌کم می‌توانند از سالن‌های ورزشی خود، ساعت‌هایی را در اختیار هنرستان قرار دهند.»

قانون ورود به هنرستان

دانش‌آموزان برای ثبت‌نام در این هنرستان نخست باید در آزمون ورودی و در مصاحبه آن شرکت کنند. اما سنجش دانش‌آموزان از طریق آزمون و مصاحبه به این سبب است که باید افراد علاقه‌مند به ورزش و سالم وارد شوند. هر ساله 700 نفر در آزمون این هنرستان شرکت می‌کنند که از بین آنها تنها 100 نفر پذیرش و گزینش می‌شوند. 90‌درصد استادان این مرکز دولتی را استادانی با تحصیلات دکتری تشکیل می‌دهند. 

  نما                                                             

درخواست قهرمان پاورلیفتینگ کشوراز مسئولان
مجموعه های ورزشی منطقه را تجهیز کنید 

از زمانی که رؤیای قوی‌ترین مرد جهان را در سر می‌پروراند، واژه نمی‌توانم برایش بی‌معنا شد و تنها با توکل به خدا و تلاش، مسیرش را در پیش گرفت. «‌‌حسین کردی» 16 ساله قهرمان قوی‌ترین جوانان کشور زیر 18 سال کشور در رشته پاورلیفتینگ است که 6 بار قهرمانی کشور را در کارنامه خود ثبت کرده. با او در روزهایی که خود را برای مسابقات قوی‌ترین مرد جهان آماده می‌کند، به گفت‌وگو نشستیم. انتخاب هر رشته ورزشی به سیستم بدنی افراد بستگی دارد. این را «حسین کردی» می‌گوید که از 6 سالگی ورزش را با فوتسال، فوتبال، تکواندو و دیگر رشته‌های رزمی آغاز کرده است. ثبت‌نام در رشته تربیت‌بدنی و حضور در نخستین و بهترین هنرستان تربیت‌بدنی کشور سهم مهمی در موفقیتش داشته. درباره انتخاب رشته ورزشی‌اش می‌گوید: «در کنار فوتبال، بدنسازی هم تمرین می‌کردم. بعد از مدتی فهمیدم در بدنسازی می‌توانم موفق شوم. مسابقات قوی‌ترین مردان ایران در تلویزیون مرا مجذوب خودش کرد و همین کافی بود، در پاورلیفتینگ که از زیر مجموعه‌های بدنسازی است، وارد شوم.»حضور در نخستین مسابقات پرس سینه استان تهران و مقام اول این مسابقات، عزم را برای ادامه راه جزم‌تر کرد. تمرین در رشته‌های پاورلیفتینگ و در کنار آن رشته قوی‌ترین مردان از او فردی صبور می‌سازد. می‌گوید: «رشته قدرتی مانند یک دریاست که فقط باید در آن شنا کرد تا با زدن وزنه‌های پی در پی از آن لذت برد و تحمل و رکورد را هم بالاتر ببری. در این راه نباید خود را به زدن وزنه خاصی محدود کرد.»

پدر و مادری که از نیازهای‌شان چشم پوشیدند

تبلیغات منفی درباره رشته‌های قدرتی باعث نشد پدر و مادر حسین او را در این راه تنها بگذارند. در این‌باره می‌گوید: «پدر و مادرم با سختی و گذشتن از نیازهایشان، راه این ورزش پرهزینه را برایم هموار کردند.» حالا او بزرگ‌ترین آرزویش بعد از قوی‌ترین مرد جهان، راه‌اندازی باشگاهی است که بتواند با آموزش و امکانات رایگان در خدمت افرادی باشد که توانایی مالی حضور در این رشته را ندارند. از نظر او شهرداری می‌تواند با بازسازی و مجهز کردن مجموعه‌های ورزشی به علاقه‌مندان رشته‌های قدرتی کمک کند تا هزینه‌های کمتری را برای تمرین در باشگاه‌های خصوصی بگذرانند. 

درخت هرچه پربارتر سربه زیرتر

برخی از افرادی که به رشته‌های قدرتی وارد می‌شوند، بر زور و بازوی خود غره می‌شوند و رفتارهایی که نباید از خود بروز می‌دهند. اما قهرمان 116 کیلویی پاورلیفتینگ کشور معتقد است: «ادب نشانه ترس نیست. ورزشکاران رشته‌های قدرتی باید ادب و اخلاق را حفظ کنند. به خود مغرور نشوند و حرمت وزنه را نگه دارند.»