سیستم 2-7-2

تمام چیزهایی که درباره تاکتیک و سیستم‌ها در فوتبال خوانده‌اید، دور بریزید. فوتبال احتمالا به سمتی می‌رود که همه کلیشه‌هایش شکسته خواهد شد؛ البته شاید هم اینطور نشود، بستگی به موتا دارد! تیاگو موتا در نخستین تجربه سرمربیگری‌اش ممکن است آخرین روزهای این حرفه را سپری کند و سپس دنبال شغل آبرومند دیگری برود. هافبک برزیلی تیم ملی ایتالیا و باشگاه پاری‌سن‌ژرمن که در 36سالگی به فوتبال و مصدومیت‌های طولانی گفت خداحافظ و هدایت تیم زیر 19سال باشگاه پاریسی را در دست گرفت، هنوز نیامده می‌خواهد استعداد مربیگری‌اش را به رخ بکشد. او ایده‌ای در ذهن دارد که می‌خواهد آن را در آزمایشگاه تیم‌های پایه پی‌اس‌جی تست کند. این در واقع یک اختراع تاکتیکی است؛ اینکه دروازه‌بان را یک خط جلوتر بیاوری و سیستمی ابداع کنی به نام 2-7-2؛ چیزی که به ذهن دیوانه‌ترین مربیان هم خطور نکرده. وقتی توتال فوتبال و تیکی‌تاکا پیش از این هافبک سابق خوش‌تکنیک و چپ‌پای برزیلی ابداع شده، پس چاره‌ای باقی نمی‌ماند جز آنکه یک ایده دیوانه‌وار را به فوتبال بیاوری و ریسک آن را بپذیری. او نیم‌نگاهی به فوتسال و فوتبال ساحلی دارد؛ جایی که دروازه‌بان‌ها در پاسکاری شرکت می‌کنند و حتی شوت هم می‌زنند. برای این سیستم بهتر است دروازه‌بان‌هایی مثل نویر و‌ تر‌اشتگن یا ادرسون (من‌سیتی) داشته باشی که نقش سوئیپر یا گاهی لیبرو را دارند و دروازه‌بان‌های سبک قدیم مثل کاسیاس که در کار با پا به‌اندازه یک والیبالیست هم تبحر ندارند، به‌کار این سیستم نمی‌آیند. موتا درباره ایده‌اش به روزنامه ایتالیایی گاتزتا دلو اسپور می‌گوید: «چیزی که در ذهن دارم، یک فوتبال کاملا هجومی است. اسمش را می‌گذارم یک تیم کوتاه که کنترل کل بازی را در دست دارد و با یا بدون توپ حریف را تحت فشار می‌گذارد و در این سیستم حرکات بدون توپ بازیکنان خیلی مهم است.» 
سیستم او یک بازیکن نسبت به همه سیستم‌ها بیشتر دارد؛ با این تفاوت که درون دروازه کسی نیست و یک بازیکن باهوش در تیم حریف می‌تواند توپ را از هر جایی در زمین به‌طور مستقیم وارد دروازه این تیم کند. به‌طور مثال، ترکیب تیم اصلی پی‌اس‌جی را درنظر بگیرید. بوفون یا آرئولا موازی با مارکینیوش در سمت راست و دی‌ماریا در سمت چپ جلوتر از 2مدافع مرکزی تیم یعنی کیمپمبه و تیاگو سیلوا بازی می‌کنند. جلوی این خط 3‌نفره و در مرکز زمین، وراتی و دراکسلر حضور دارند. نیمار و رابیو یک خط جلوتر و جلوتر از آنها امباپه قرار می‌گیرد؛ دقیقا پشت سر کاوانی که مهاجم نوک است. یعنی شما بروید در پلی‌استیشن و بخواهید چنین ترکیبی بچینید، دستگاه پلی‌استیشن شما تسمه‌تایم پاره می‌کند! موتا درباره این سیستم توضیحات بیشتری داده که همچنان قانع‌کننده به‌نظر نمی‌رسد: «من می‌خواهم شرایط برای بازیکنان به‌گونه‌ای باشد که هر بازیکن پابه‌توپ 3 یا 4 راه‌حل برای پاس‌دادن داشته باشد و همواره 2بازیکن نزدیک به او حضور داشته باشند. سختی فوتبال در ساده بازی‌کردن آن است؛ اینکه اوضاع را در کنترل داشته باشی، پاس بدهی و خودت را آزاد کنی.» سرمربی 36ساله تیم زیر 19سال پاری‌سن‌ژرمن به اعداد در تاکتیک کلا اعتقادی ندارد: «من عددها در زمین را دوست ندارم چون آنها آدم را فریب می‌دهند. چه بسا سیستم 2-3-5 هجومی دیده‌ایم یا 3-3-4 که باید تهاجمی باشد اما تدافعی از کار در‌می‌آید. من خودم تجربه کرده‌ام مسابقه‌ای را که در نهایت 2مدافع مرکزی تیم بازی را به‌عنوان بازیکنان خط حمله شماره9 و شماره10‌ به پایان برده‌اند. اما این به آن معنا نیست که بازیکنانی مثل کیه‌لینی یا والتر ساموئل را که مدافع به دنیا آمده‌اند، دوست نداشته باشم، نه.» 
او نقش دروازه‌بان‌ها را هم اینگونه تعریف می‌کند: «دروازه‌بان در سیستم من یکی از 7مدافع است. برای من، مهاجم نخستین مدافع تیم است و دروازه‌بان نخستین مهاجم. دروازه‌بان نخستین کسی است که تهاجم را با پا آغاز می‌کند و مهاجم نخستین فردی است که برای باز‌پس‌گرفتن توپ فشار می‌آورد.» خدا آخر و عاقبت موتا و این سیستم را به خیر کند.