شفاف‌سازی یک اتهام

سرانجام پس از 3روز سکوت، محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور به شائبه درخواست تابعیت میثم نصیری احمدآبادی، رئیس مرکز پولشویی وزارت اقتصاد پایان داد و اعلام کرد: موضوع مهاجرت نبوده و من چنین چیزی نشنیده‌ام و بحث ویزا بوده، برخی‌ها به هر دلیلی با برجام مخالف هستند و تمام کسانی را که برای برجام زحمت می‌کشند، چیزهایی در موردشان می‌گویند.

طرح ابهام و شایعه درباره ممنوع‌الخروج‌شدن یک مدیر دولتی که از قضا در ارتباط با مبارزه با پولشویی مسئولیت دارد، اگر در قالب یک خبر باشد، شاید طبیعی به‌نظر برسد، اما وقتی دامنه شایعه و ابهام به سطح اتهام غیرمستقیم به وطن‌فروشی و خیانت کشیده شود، نشان می‌دهد که هنوز تخریب مدیران و ترور شخصیت آنها، وجه غالب رویکرد برخی رسانه‌هاست و چنین رویکرد خطرناکی وقتی با جنجال‌ها درباره پولشویی در کشور همراه شود، نشان می‌دهد که گویا ضمیر مرجع خود را یافته و در دستورالعمل منکران پولشویی، اتهام زدن و ترساندن مدیران جایز است. اینکه واقعیت درخواست نصیری احمدآبادی اقامت در آمریکا بوده یا درخواست ویزا، ماجرایی است که نهادهای مسئول باید پاسخگو باشند ولی مهم‌تر این است که به جای تلاش برای پاکسازی فضای اقتصادی ایران از پول‌های کثیف، برخی خواسته یا ناخواسته در قالب منتقد و مخالف دولت، به روش‌های کثیف روی آورده‌اند. شاید در کمتر کشور دنیا بتوان مصداقی پیدا کرد که وقتی موضوع پول‌های کثیف مطرح می‌شود، برخی منکر آن شوند و بیشتر کشورها با حساسیت درصدد بستن راه برای شستن پول‌های کثیف هستند تا بازخواست و تحت فشار قراردادن افرادی که می‌گویند این پول‌های کثیف، چون خون کثیف، اقتصاد را سرطانی می‌سازند.

در روزهای آینده فشار منکران پولشویی دوچندان خواهد شد و مصلحت و منفعت ملی ایجاب می‌کند که مسئولان و رسانه‌ها مرعوب چنین فشارهایی نشوند و به تلاش مقدس خود برای مبارزه با پولشویی ادامه دهند که این آغاز یک راهی است بس دشوار و طولانی.