منسوخ شدن رسوم گذشته

ناصر وحدتی|   خواننده و پژوهشگر:

ورزاجنگ در غرب گیلان و در منطقه‌ای به نام کوچسبان به معنی اسب‌های کوچک-که اکنون به اشتباه کوچصفهان خوانده می‌شود-بیشتر مرسوم بود. 
در این منطقه گاوهای نر را برای ورزاجنگ پرورش می‌دادند. از این ورزاها در اتاقک‌های مربعی سه در سه یا چهار در چهار متر نگهداری می‌کردند تا اینکه روز موعود فرا برسد و وارد کارزار شوند.  

این گاوها را که برای جنگ تربیت شده بودند، وقتی زخمی و نیمه‌جان می‌شدند ذبح می‌کردند. 
در حال حاضر شدت نزاع‌ها در ورزاجنگ مانند گذشته نیست، چون گاوها به معنای واقعی سرشاخ نمی‌شوند. صاحب گاو نگران زخمی شدن جدی حیوان است، بنابراین با استفاده از افسار مهارش می‌کند. 
پدیده نادرست دیگری هم به وجود آمده که همان شرط‌بندی‌های  کلان و برخلاف قانون است که بیشتر به روح این بازی‌ها که سرگرمی و تفریح است، آسیب می‌زند.

متولیان امر تنها راهکارشان برخورد مقطعی با این افراد است، در حالی که می‌توانند راهکاری برای احیای مجدد آیین‌های سنتی در نظر بگیرند. 
نهادهای مردمی و دهیاری‌ها و شوراهای روستایی می‌توانند کمک کنند تا این آیین‌ها با کمترین آسیب برگزار شوند.