خبر: مشاهدات خبرنگاران همشهری نشان می‌دهد این روزها پشت در اتاق وزرا و معاونان آنها تردد نمایندگان مجلس در حال افزایش است و هر نماینده‌ای تلاش می‌کند تا قبل از بسته شدن پرونده لایحه بودجه سال آینده، ردیفی در سند دخل و خرج سالانه کشور برای حوزه انتخابیه خود ایجاد کند تا رقم بودجه پیش‌بینی شده را افزایش دهد.
نقد: در سخن، شعار بودجه عملیاتی می‌دهند و در عمل لابی می‌کنند تا در عملیات وصله و پینه بودجه، پولی برای حوزه انتخابیه‌شان دست و پا کنند و چنین رویکردی دلیل‌اش هرچه باشد، خارج شدن فرایند بودجه‌ریزی از منطق به فشار است و به‌نظر این دسته از نمایندگان که شاید بتوان آنها را اکثر وکلای مردم دانست، بودجه‌ریزی یعنی بودجه بیشتر خواستن به جای اندیشیدن درباره محدودیت‌های منابع بودجه‌ای و چاره‌اندیشی برای تقویت منابع پایدار و قابل اتکا برای دخل و خرج کشور. البته شاید بر این نمایندگان مجلس حرجی نباشد زیرا ساختار انتخاب نمایندگان بیشتر برخاسته از تفکری است که از یک نماینده انتظار بودجه بیشتر و تلاش برای حل مشکلات حوزه انتخابیه دارد تا قانونگذاری یا نظارت بر اجرای قانون.
پرسه زدن وکلای ملت در راهروی وزارتخانه‌ها و نشستن و برخاستن آنها با وزرا و معاونان ایشان نشانی است از اینکه گویا استانداران، فرمانداران، بخشداران و دیگر مقامات اجرایی تیغ‌شان نمی‌برد و این نماینده است که با خواهش و فشار و تهدید به سؤال و حتی استیضاح و... می‌تواند بودجه بیشتری بگیرد. فشار بیار، بودجه بگیر، پیش‌درآمد ایده‌ای در بودجه‌های عمرانی بر مبنای الگوی راه بینداز، جابینداز است؛ به این معنا که وقتی کلنگ یک پروژه عمرانی حتی فاقد توجیه اقتصادی و فنی زده شود، در نتیجه در بودجه سالانه ردیف بودجه می‌گیرد و کسی را بیم آن نیست که طرح‌های چندساله بلاتکلیف عمرانی ناتمام را چه خواهد شد؟
البته لابی برای فشار آوردن و بودجه گرفتن برای سال آینده بیشتر هم خواهد شد چرا که سال آینده دوباره انتخابات مجلس در پیش است و نمایندگانی که نتوانند در این مدت محدود تا زمان تصویب قانون بودجه 98، بودجه‌ای برای حوزه انتخابیه‌شان دست و پا کنند، از پیش بازنده هستند و برای ایشان فرقی نمی‌کند اگر مملکت دچار کسری بودجه باشد؛ پس اولویت این است فشار بیار، بودجه بگیر.
فشار بیار، بودجه بگیر
در همینه زمینه :
