یادداشت
استعدادهای نیازمند توجه
محمد بلوری/ نویسنده و روزنامه‌نگار
سؤالی که گاه از من می‌پرسند، این است که چرا تعداد روزنامه‌نگاران مطرح کم است؟
اغلب در پاسخ به این سؤال می‌گوییم به‌دلیل اینکه در تمام رشته‌ها آواز، نقاشی، نویسندگی، حقوق و... چنین است معمولا چند استعداد درخشان جلوه می‌کنند و در صورت رسیدگی و توجه شکوفا و مطرح می‌شوند. کارهای فاخر و آثار درخشان نام آنها را ماندگار می‌کند که و... اما سؤالی که من از خودم می‌پرسم این است که این افراد مطرح در روزنامه‌نگاری متعلق به نسل پیشین این حرفه‌اند. آیا از میان جوانانی که این روزها در این حرفه فعالند کسی خواهد بود که در آینده بتواند چهره مطرحی در روزنامه‌نگاری باشد؟
پاسخی که می‌یابم این است که بله می‌توانند. خیلی از آنها حضورذهن، استعداد و هوش وافری دارند. بسیاری از آنها به این کار علاقه‌مندند، ازاین‌رو می‌توان امیدوار بود که از میان همین‌ها چندتایی در آینده نامدار و نام‌آور شوند.
اما مواردی وجود دارند که موجب می‌شود در این‌باره دچار تردید شوم. یکی از آنها این است که فاصله بین خبرنگاران، محل، مکان و مبدأ واقعه روزافزون است. بسیاری از خبرنگاران فقط توسط وسایل ارتباطی کار انتقال خبر را انجام می‌دهند. در واقع عامل مخابره خبر یک نفر است و بقیه از اینترنت خبر را دریافت می‌کنند.
نکته دیگر اینکه ارتباط خبرنگاران با متون و عواملی که موجب تقویت و به‌روز شدن زبان نوشتاری آنها می‌شود، هر روز کمتر از روز پیش است. انس بیش از حد جامعه خبری با فضای مجازی موجب تأثیرپذیری زبان آنها از ادبیات دنیای مجازی است؛ ادبیاتی که عریان، پیش‌پاافتاده و نارساست. همین موجب شده تا متأسفانه همه روزنامه‌نگاران به سیاق گذشته خوش‌خط و خوش‌نثر نباشند. البته که برای نوشتن خبر نیاز به نثر ادیبانه نیست اما نثر فاقد زیبایی، ناقص و دور از شیوایی و الزامات نگارشی موجب می‌شود خبر - هرچقدر هم که مهم باشد - چنگی به دل نزند.
ازاین‌رو همواره به همکاران جوانم توصیه می‌کنم کتاب بخوانند. تولید خبر کنند و قدرت نثر و قلم خود را بالا ببرند. همین‌طور از مدیران رسانه‌ها و افراد متولی خواهش می‌کنم به استعدادهای جوان فرصت دهند و موجب شکوفایی آنها شوند.
