فردا کت والیبال تن چهکسی است؟
امروز 26آبان 1397، آخرین روز مهلت کنارهگیری مدیران بازنشسته است. از دوماه پیش که قانون منع به کارگیری مدیران بازنشسته توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید تا امروز، چالش «ول نکن» در سطوح مختلف مدیریتی کشور ازجمله ورزش برای مدیرانی که شامل این قانون میشدند اما قصد ترک پست خود را نداشتند، آغاز شد. در ورزش البته بسیاری از مدیران ورزشی ازجمله برخی روسای فدراسیونهای ورزشی مثل جودو و فدراسیون ناشنوایان راه سومی را برگزیدند و در رایزنی با مسئولان وزارت ورزش تیم مدیریتی تابع و یا همراه را به جای خود گماردند؛ یک جور روش «پوتین–مدودوف». با این حال روسای برخی فدراسیونهای ورزشی همانند والیبال تاکنون هیچ نشانهای برای ترک پست خود بروز ندادهاند.
احمد ضیایی اواخر هفته گذشته قرار بود به اجلاس فدراسیون جهانی والیبال در مکزیک برود اما نرفت؛ انصرافی ناگهانی که بعید بهنظر میرسد بیارتباط با داستان بازنشستگیاش باشد. علی رغبتی، مدیرکل دفتر برنامهریزی و نظارت وزارت ورزش در گفتوگو با ایسنا وقتی در مورد مسئله ضیایی و کنارهگیری وی مورد پرسش قرار گرفت از جلسه با او پس از بازگشت از اجلاس فدراسیون جهانی خبر داد. اما بعدا معلوم شد ضیایی در تهران است. به روایت خبرگزاری میزان متعلق به قوه قضاییه «حتی برای ضیایی بلیت رفت و برگشت هم تهیه شده بود که این بلیت 1000دلاری هم سوخت. مشخص نیست بر چه اساس و به چه دلایلی وی از سفر به مکزیک منصرف شده است.» فدراسیون والیبال در اطلاعیهای عنوان کرده که رئیس بهدلیل مشکلات پزشکی نتوانسته است به این سفر برود: «احمد ضیایی ریاست فدراسیون والیبال ایران نیز برای حضور در این اجلاس از سوی فدراسیون جهانی والیبال دعوت شده بود اما بنا بر توصیه پزشکان و منع پرواز بالای 10ساعت وی از حضور در این جلسه با دستور پزشک خودداری کرد.»
موضوع اما زمانی جالب میشود که محمدرضا داورزنی رئیس سابق والیبال و معاون کنونی وزیر ورزش بهعنوان عضو هیأت اجرایی فدراسیون جهانی والیبال در مکزیک حضور دارد، فدراسیون هم در بیانیه خود اعلام کرده که او در پست بینالمللیاش نماینده ایران نیز خواهد بود.
حضور داورزنی در اجلاس فدراسیون جهانی در زمانی که ضیایی بهدلیل مشکل بازنشستگی باید پست خود را ترک کند، مسئله را تا حدود زیادی پیچیده کرده است. پیش از این سفر، داورزنی در گفتوگو با رسانهها در پاسخ به سؤالی درباره احتمال کنار نرفتن ضیایی گفته بود: «موضوع فدراسیونها سلیقه افراد نیست. قانون را همه باید رعایت کنیم البته من چنین صحبتی را از آقای ضیایی نشنیدهام اما طبیعی است که او هم باید قانون را رعایت کند.»
برخلاف ماههای اول تغییرات مدیریتی در فدراسیون والیبال، حالا دیگر کسی نمیتواند ضیایی را دستنشانده داورزنی و ادامهدهنده راه او در والیبال بنامد؛ ضیایی در این مدت تلاش کرده نشان دهد آدم داورزنی نیست و اتفاقا در کمتر از یک سال بسیاری از مدیران نزدیک به رئیس قبلی را از فدراسیون برکنار کرده است. آخرین آنها خوش خبر سرپرست تیم ملی بود که بهدلیل حمایت بخشی از بازیکنان تیم ملی ازجمله سعید معروف، جریان را به ضرر ضیایی تند کرد. نکته قابل توجه هم بیتوجهی داورزنی نسبت به رفتار سعید معروف بود تا اینگونه بهنظر برسد که معاون وزیر دیگر حاضر نیست حتی در مقابل رفتارهای ساختارشکنانه بازیکنان تیم ملی هم از دوست قدیمیاش دفاع کند.
به هر حال فردا روز سرنوشتسازی برای مدیریت والیبال ایران است. آیا ضیایی همانطور که وزیر ورزش و معاونانش انتظار دارند، به قانون جدید تمکین میکند و کنار میرود یا به استناد ماده 1-6-4اساسنامه فدراسیون جهانی والیبال، خود را مستثنی از این قانون میداند. در ماده مذکور به صراحت آمده است: «رئیس فعلی یا اعضاء اجرایی کمیتهها در فدراسیون ملی ممکن نیست توسط مقام دیگری به غیراز خود فدراسیون ملی برکنار شود. درصورتی که این اتفاق صورت پذیرد FIVB میتواند مقامات انتخاب شده یا انتصاب شده جدید را به رسمیت نشناسد و فدراسیون ملی را تعلیق نماید تا زمانی که مسئله طبق دستورالعمل FIVB حل شود.»
این صراحت در حالی است که برخلاف فوتبال، اساسنامه داخلی فدراسیون والیبال ایران دخالت دولت را به رسمیت شناخته و تأکید کرده که بالاترین مقام دستگاه ورزش میتواند رؤسای فدراسیونها را برکنار کند یا استعفای آنها را بپذیرد.
راه کمخطرتر البته بردن دعوا به مجمع فدراسیون والیبال است. با توجه به اینکه بسیاری از اعضای مجمع از معتمدان محمدرضا داورزنی هستند، بعید نیست به کنارهگیری ضیایی رأی مثبت بدهند. البته برگزاری مجمع فوقالعاده هم آدابی دارد که بهنظر میرسد از حوصله مدیران وزارت ورزش خارج است. آنها نشان دادهاند دنبال «قرص» حل مشکل هستند؛ فرمولی ساده که در چشمبه همزدنی همه مشکلات را حل کند. البته تجربه فوتبال و کنار آمدن با تاج نشان داد که گاهی ممکن است این قرص شفابخش نباشد.