غم بزرگ، کار بزرگ

شروع آتش‌بازی‌های آزادی برای برپایی جشن قهرمانی کاشیما‌آنتلرز، دقیقا همان تصویری نبود که هواداران پرسپولیس برای دیدنش از نزدیک خودشان را به ورزشگاه رسانده باشند. بخشی از آنها به سرعت ورزشگاه را ترک کردند و گروهی دیگر، در هاله‌ای از حسرت و ناراحتی به تماشای بالا‌رفتن جام روی دست‌های کاپیتان اوگاساوارا نشستند. از همان ثانیه‌های اول بعد از شکست اما به جز ناراحتی، چیزهای دیگری نیز در چهره ستاره‌های تیم دیده می‌شد. علیرضا بیرانوند که بعد از سوت داور نای بلند شدن از زمین را نداشت و کاملا در هم رفته به‌نظر می‌رسید، در نخستین مصاحبه در راهروهای آزادی به این موضوع اشاره کرد که تا قهرمان آسیا نشود، پرسپولیس را ترک نمی‌کند. تلاش برای بازگشت و جبران این نتیجه در لیگ قهرمانان سال 2019، نقطه مشترک در اظهارنظرهای همه شاگردان برانکو ایوانکوویچ بود. به‌نظر می‌رسید این شکست، آنها را از همیشه متحد‌تر و مصمم‌تر کرده و شاید باختن در همین بازی، بعدها به سوختی برای پروازهای بلندتر تیم تبدیل شود.

پرسپولیسی‌ها هنوز «انگیزه»‌های زیادی دارند و هنوز باید برای رسیدن به مهم‌ترین اهداف‌شان مبارزه کنند. هیچ بازیکنی در این تیم به سقف آرزوهایش نرسیده و همه برای نزدیک‌شدن به بالاترین نقطه از دوران اوج، تلاش خواهند کرد. شاید اگر این تیم قهرمان آسیا می‌شد و به کلیدی‌ترین هدف‌‌اش دست پیدا می‌کرد، همه مهره‌های پرسپولیس اشباع می‌شدند و دیگر انگیزه چندانی برای ادامه فصل نداشتند. دوران طلایی تیم برانکو می‌توانست با همین موفقیت بزرگ برای همیشه به پایان برسد اما شاید شکست در فینال، این دوران را کمی‌ طولانی‌تر کند. فصل برای پرسپولیس هنوز تمام نشده است. آنها در صورت برنده‌شدن در دیدارهای به تعویق افتاده نیم‌فصل اول، می‌توانند یک مدعی جدی برای سومین قهرمان متوالی در لیگ برتر باشند. این تیم هنوز در جدول جام حذفی نیز حضور دارد و درصورت شکست دادن سپیدرود، به جمع 8تیم برتر این جدول خواهد رسید.

پرسپولیس سال گذشته در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بود، در این فصل به فینال رسید و اگر عطش ستاره‌های این تیم برای رسیدن به موفقیت حفظ شود، شاید این تیم بتواند در فصل آینده بالاخره قهرمانی آسیا را جشن بگیرد. برای برآورده‌کردن آرزوی قدیمی آسیایی، پرسپولیس باید از بایرن‌مونیخ یوپ هاینکس به‌عنوان یک الگو برای خودش استفاده کند. باواریایی‌ها در سال 2012در حالی راهی فینال لیگ قهرمانان شدند که قرار بود دیدار نهایی در استادیوم خانگی خودشان برگزار شود. آنها تا ثانیه‌های پایانی در آستانه قهرمانی قرار داشتند اما سرانجام چلسی کار را به تساوی کشاند و در ضربات پنالتی، برنده این جدال شد. آن روزها مطبوعات انگلیسی با کنایه‌زدن به بایرن، از شکست دادن این تیم در «حیاط» خانه‌اش حرف می‌زدند اما مونیخی‌ها به جای توقف و تسلیم‌شدن در مقابل این نتیجه تلخ، تصمیم گرفتند به هر قیمتی غم‌بزرگ را به‌کار بزرگ تبدیل کنند. غم بزرگ بایرن، شکست خانگی در دیدار فینال بود و کار بزرگ این تیم یک سال بعد با حضور دوباره در مسابقه نهایی اتفاق افتاد. تیم هاینکس این بار در فینال با دورتموند روبه‌رو شد و با شکست دادن این تیم، سه‌گانه رؤیایی‌اش را تکمیل کرد. حالا هواداران پرسپولیس، به برانکو و پسرها نگاه می‌کنند؛ به تیمی که باید شکست برابر کاشیما را به یک نردبان برای صعودهای بلندتر تبدیل کند.