آن مرد با فرار به جلو آمد
چرا کارلوس کی‌روش غایب فینال لیگ قهرمانان آسیا بود؟ آیا او برنامه بازگشتش از اروپا را عمدا طوری تنظیم کرد که فردای فینال در تهران باشد؟ آیا فدراسیون از او خواسته تماشاگر فینال باشد و قبول نکرده؟ عده‌ای می‌گویند نگران شعارهای احتمالی طرفداران پرسپولیس بوده. گروهی حتی آن‌قدر خوش‌بینند که نیامدنش را به‌حساب دلسوزی‌اش می‌گذارند و استدلال می‌کنند که نمی‌خواسته تمرکز بازیکنان و تماشاگران پرسپولیس را به هم بزند.
اما آش آن‌قدر شور شده که عادل فردوسی‌پور هم که به‌عنوان یکی از حامیان کی‌روش شناخته می‌شود، در برنامه نود از او به‌خاطر غیبتش در روز فینال انتقاد می‌کند با تأکید بر این جمله که هیچ توجیهی هم پذیرفتنی نیست. خبرنگاران منتظرند در نخستین فرصت همه این سؤال‌ها را از سرمربی تیم ملی بپرسند. نخستین فرصت قاعدتا باید نخستین روز دور جدید تمرینات تیم ملی باشد. کی‌روش اما تصمیم می‌گیرد حرف نزند. او به جای پاسخگویی به این ابهامات، تلاش می‌کند بازی را عوض کند.
بعد از نخستین تمرین ناگهان اعلام می‌شود که بازیکنان تیم ملی به حالت اعتراض اینستاگرام‌شان را غیرفعال کرده‌اند. مهم نیست اعتراضشان به چه چیزی است، بحق است یا ناحق، چیزی که واقعیت دارد، ژست طلبکارانه سرمربی تیم ملی است. همیشه طلبکار، همیشه ناراضی و البته حق به جانب.
