حیوانات شهری حق زندگی دارند

شقایق عرفی‌نژاد/خبرنگار

جایی دستی، دستانی آتشی روشن می‌کنند. آتش گر می‌گیرد و 200سگ در آتش می‌سوزند تا دیگر وجودشان و شکم سیر کردنشان برای کسی مزاحمت ایجاد نکند. 100متر، 500متر یا یک‌کیلومتر آن‌سوتر مسئولی راضی از اینکه مشکلی را حل کرده است، از دفترش بیرون می‌رود تا با همسر و بچه‌هایش به مهمانی برود. آنها هم که به جان مخلوقات بی‌پناه بی‌زبان افتاده‌اند، خرسند از پایان کارشان می‌روند تا شب آسوده، تن به رختخواب ببرند و عجیب است که صدا و تصویر آنچه کرده‌اند، خوابشان را آشفته نمی‌کند. فردا، خبر سوزاندن 200سگ در آتش تنها خبر کوچکی می‌شود در میان اخبار خبرگزاری‌ها و دریغ از بازخواستی و دریغ از هیچ توضیحی از هیچ مسئولی. گرفتن جان 200موجود زنده، فقط چون انسان نیستند، ارزش هیچ توضیح و توبیخی ندارد. این‌بار حتی حامیان حیوانات هم واکنش زیادی ندارند.
کابوسی که هفته گذشته در شهر اهواز رقم خورد، نخستین‌بار نیست که اتفاق می‌افتد و حسرت و درد که آخرین‌بار هم نخواهد بود. در همین تهران بارها و بارها نخستین راه‌حل اولیه برای کنترل جمعیت سگ‌ها کشتن آنها بوده است‌. بی‌آنکه فکر کنند راه‌حل‌های انسانی وجود دارد که هم این موجودات از رنج گرسنگی و زندگی سخت خلاص شوند و هم سلامت باشند و هم جمعیتشان زیاد نشود. کافی است تنها نگاهی به همین کشورهای اطرافمان بکنیم. کشورهایی مثل ترکیه (که اتفاقا شهرداری تهران الگوبرداری‌های مثبتی از شیوه شهرداری آن کرده است) و همینطور گرجستان. در این کشورها سگ‌های بی‌صاحب عقیم می‌شوند، واکسن دریافت می‌کنند و بعد هم پلاکی به گوششان آویزان می‌شود که از سلامت آنها خبر می‌دهد. دیگر هیچ‌کس هم با دیدن آنها وحشت نمی‌کند و سلامتی‌اش را در خطر نمی‌بیند. ظرف‌های غذایی هم در گوشه‌های پیاده‌روهای شهر وجود دارد که مردم در آنها برای سگ‌ها و گربه‌ها غذا می‌ریزند. این جدا از پناهگاه‌هایی است که در شهر وجود دارند که از حیوانات بی‌سرپرست نگهداری می‌کنند. ولی در اینجا پناهگاه‌هایی هم که به‌دست حامیان حیوانات و با خون دل و هزینه زیاد راه‌اندازی می‌شوند حمایتی از سوی شهرداری برای آنها نمی‌شود و از آنجا که قانون محکمی هم از حامیان پشتیبانی نمی‌کند، به‌سادگی و با شکایت یکی، دونفر از اهالی محل بسته می‌شوند و سرنوشت تلخ ساکنان مظلومشان برای کسی مهم نیست. باور کنیم شهر فقط برای ما نیست. سگ‌ها و گربه‌هایی هم که در آن هستند، حق زندگی دارند و اتفاقا با کمک انسان می‌توانند زندگی بهتری داشته باشند. اول از همه شهرداری به‌عنوان نهاد مسئول شهری باید این امکان را برایشان فراهم کند‌ و باعث دلگرمی است که مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران اعلام کرده که روند زنده‌گیری سگ‌های بی‌صاحب تهران و نگهداری از آنها زیر نظر حامیان حیوانات انجام می‌شود. بعد هم شهروندان باید مهربانانه‌تر با آنها روبه‌رو شوند تا جهنم اهواز برای حیوانات و البته انسانیت ما تکرار نشود.