سعید معروف بگوید چرا حامی خوش‌خبر است؟
جمشید حمیدی کارشناس والیبال
اینکه سعید معروف سوپراستار والیبال ایران است، تردیدی نیست اما آیا او اجازه دارد در همه امور دخالت کند؟ به هزار و یک دلیل در همه امور والیبال دخالت می‌کند. اینکه او در مسائل فنی نظر بدهد، حق طبیعی یک کاپیتان است. در همه تیم‌های ورزشی دنیا، از تیم‌های باشگاهی گرفته تا تیم‌های ملی، مربیان از کاپیتان‌ها نظر می‌گیرند، فقط نظر، این هم به این معنا نیست که آنها بتوانند در تصمیمات مربیان دخالت کنند. اما معروف فراتر از یک بازیکن خودش را می‌بیند و می‌خواهد در همه چیز نظر بدهد. به‌نظر می‌رسد این مشکل بیشتر از اینکه از خود معروف باشد، از گروهی است که او را احاطه کرده‌اند.
یک روز در جمعی، معروف به یکی از خبرنگاران توهین کرد، به او گفت:«جلوی چشم‌ام ظاهر شوی، می‌زنمت»، اما جالب است که این خبرنگار حالا جزو مدافعان سعید معروف است. این مثال را زدم تا بگویم کسانی که اطراف معروف هم هستند، بی‌تقصیر نیستند. مشکلات از همین موردهای کوچک شروع می‌شود. وقتی من به‌عنوان خبرنگار، اقتدار ندارم، نمی‌توانم بی‌طرف باشم، بازیکن هم نمی‌تواند دید مناسبی به اتفاقاتی که از او گزارش می‌شود، داشته باشد. البته معروف نه خبرنگار دوست را تأیید می‌کند و نه دشمن را.
این وظیفه رئیس فدراسیون، سرپرست و مربی تیم ملی است که بازیکن را بتواند کنترل کند. اگر بازیکنی اشتباه می‌کند، این افراد هستند که باید او را هدایت کنند. می‌گویند معروف به چه دلیل و با کدام اختیار در پروازها به بازیکنان دستور می‌داده که در کدام صندلی بنشینند، من خیلی به این ایراد نمی‌گیرم، کاپیتان می‌تواند به‌عنوان کسی که هدایت‌کننده است، در این موارد هم نقش تعیین‌کننده داشته باشد، من می‌گویم سعید معروف با کدام پشتوانه در رختکن تیم ملی به معاون رئیس‌جمهور حمله کرد، حالا با چه پشتوانه‌ای از رئیس فدراسیون انتقاد می‌کند؟ توجیه معروف در مورد اول این بود که می‌خواهد از حق بچه‌ها دفاع کند، در مورد دوم هم می‌گوید مدافع امیرخوش‌خبر(سرپرست تیم) بوده. اما آیا این کاپیتان تا به حال شده از خود بچه‌ها دفاع کند؟ روزی که علیرضا نادی و عادل غلامی و... از تیم ملی کنار گذاشته شدند، معروف به‌عنوان کاپیتان اعتراض کرد؟ از افراد دیگری که در همین دوره ریاست احمد ضیایی کنار رفتند چطور؟ خوش‌خبر آدم با شخصیتی است اما چرا معروفی که از والیبالی‌ها حمایت نمی‌کند، باید حامی خوش‌خبر باشد؟ می‌گویند معروف را محروم و زندانی کنید، اتفاقا من می‌گویم معروف باید حرف بزند، باید بگوید که چرا خوش‌خبر برای او مقدس شده، چرا باید برای حمایت از او با بدترین الفاظ با رئیس فدراسیون صحبت کند؟ مگر در اردوهای تیم ملی خوش‌خبر دچار لغزش نشد؟ او برای والیبال خیلی زحمت کشیده اما بیشتر از آن از والیبال سود برده، همین کافی است که موقعیت اجتماعی خوش‌خبر با والیبال ارتقا پیدا کرده است. معروف باید به‌عنوان شخصیت ملی، از خودش دفاع کند و دلیل این همه حمایت را بگوید، شاید او توانست همه ما را قانع کند.
معروف شاید با این حرف‌هایی که زده، نمی‌خواهد برای تیم ملی بازی کند و شاید اصلا نخواهد که تغییری در رفتارش بدهد، این فدراسیون است که باید حد و حدود را مشخص کند اما به‌نظر نمی‌رسد که اتفاقی بیفتد. مگر روزی که بازیکن ملی در راهروهای فدراسیون داد وبیداد به راه انداخته بود، داورزنی(رئیس سابق فدراسیون) با او چه کرد؟ او کوتاه آمد تا تیم ملی برای رسیدن به المپیک ضرری نکند. حضور در المپیک افتخار است، اما اخلاق چه می‌شود؟ فقط ما نیستیم که از اخلاق حرف می‌زنیم، همه دنیا از اخلاق می‌گویند. تا حالا شده سایت‌‌های شخصی بازیکنان و تیم‌های والیبال را ببینیم؟آنها بعد از باخت تیم مقابلشان را تحسین می‌کنند نه تحقیر. ما کی به بازیکنان یاد داده‌ایم که اخلاقی رفتار کنند؟
اگر والیبال امروز از حرف‌های سعید معروف ناراحت است، به‌خاطر قلع‌وقمع خود والیبالی‌ها در 2دهه اخیر است. چند والیبالی در این سال‌ها سرپرست تیم‌های ملی بوده‌اند، هر کسی که در والیبال پست گرفت، مربی شد، همکار اداری‌اش را به‌عنوان سرپرست معرفی کرد. ما قدمت صد‌ساله در والیبال داریم، چرا والیبالی‌ها نباید در صدر کار باشند؟ یک روز داورزنی به من گفت: «خوش‌خبر فرد مورد وثوق من است، من به اندازه چشم‌هایم به او اعتماد دارم»، ایرادی نیست، اما در والیبال کسی نیست که بشود به او اعتماد کرد؟ والیبال کسی را ندارد که بخواهد سرپرست بگذارد؟
معروف پدیده‌ای است که محیط او را پرورش داده. وقتی از یک تیم فقط نتیجه خواسته می‌شود، انتظاری غیر از این هم نمی‌شود داشت. معروف و معروف‌های دیگر 15سال است که مدام بازی می‌کنند، فشار تحمل می‌کنند، عصبی می‌شوند و.. چرا شهرام محمودی از تیم ملی کنار کشید؟ فقط سعید معروف مقصر نیست. روسای فدراسیون‌هایی که معروف را به اینجا رسانده‌اند، بیشتر از او مقصرند.
